roepen. Hij gaf ons dan een dikke
knipoog. De parade werd afgenomen
vanaf de trap van het raadhuis. Keurig
in de pas liepen de adelborsten en
matrozen langs ons en als laatste de
wagentjes van het Rode Kruis. Met
zeildoeken bovenkanten met een
mica raampje erin. Er viel af en toe
wel eens een militair flauw vanwege
het lange staan.
In 1937 kwam de Jamboree in
Vogelenzang en bracht ook een be
zoek aan Den Helder. Wij zongen al
lang van te voren het liedje:
In negentiendriezeven, dan kun je wat
beleven, Dan komt de jamboree in
Nederland. Uit verre vreemde landen
van alle ras en standen, dan loopt daar
blank en bruin hand in hand. Dan
zingen Soest en Vlaardingen, Japan en
Alkmaar, op het Nederlandse grondge
bied, heel vrolijk met elkaar.
Jamboree, Jamboree, J.A.M.B.O.R.E.E
jamboree ree ree, Jamboree, Jamboree,
we zijn verkenners van B.P.
Daar mochten we ook naar kijken,
maar kleine Jantje moest mee. Wij
zaten op de stoeprand tegenover het
Reddingsmonument; zo konden we
iedereen goed zien. Jantje zat op een
gegeven moment midden op straat te
spelen met zijn autootje. De padvin
ders moesten allemaal om hem heen.
Zij kregen op een gegeven moment
allemaal een banaan en moesten dan
de schillen in een grote mand gooien
die op straat werd gezet.
Opeens kwam er een grote, dikke
padvinder die Jantje oppakte en mid
den in die mand zette. Wij schrokken
erg; wij zagen ons kleine broertje al
verdwijnen. Maar een andere pad
vinder haalde hem er weer uit en
deponeerde hem op de stoeprand. Hij
riep nog iets in een buitenlandse taal
waar wij niets van snapten. Het zal
wel zoiets geweest zijn, dat wij op ons
broertje moesten passen. En Jantje?
Die was niet eens bang geweest.
In 1938 was het 40-jarig regeringsju
bileum van koningin Wilhelmina. De
stad was versierd en bij veel oranjege
zinde mensen hadden ze een foto van
Wilhelmina voor het raam staan met
oranje crêpepapier versierd. Toen het
avond werd mochten we met moeder
mee naar de Kanaalweg, waar een
verlichte gondelvaart zou worden ge
houden. Dat was feest. Tussen de bo
men allemaal gekleurde lampjes en de
bootjes en gondels feeëriek verlicht.
Zoiets hadden we nog nooit gezien. In
die jaren was je niet veel gewend. In
onze winkel werden niet alleen siga
ren en sigaretten verkocht, maar ook
shag, koffie en thee. De goedkoopste
shag was, meen ik, 5 cent en de duur
ste \2Vi cent. Voor de koffie en thee
waren er wat vaste klanten die niet in
de buurt woonden en zo moesten wij
dan op zondag naar kennissen op het
Havenplein de koffie en thee brengen.
Dat was een hele wandeling vanaf
Oud Den Helder.
Marian Priem-Ewalt
Kijken op het Dijkje naar de marineparade. Het jongetje op de voorgrond kijkt omhoog naar Coen Ewalt. Rechts van hem zit
Mies. Het hoofdje tussen hen in is dat van Marian Priem-Ewalt.
149
