Wandelen in Den Helder (10)
ic-
is een
3 naar
en
.Tot
er
therse
ning.
eni-
pak-
r. Op
Jan
i van
:time
er
en.
ven de
edrijf
toe-
Paard
Wordt een verplicht nummer wan
neer je familie of kennissen te logeren
krijgt. Nou slof je natuurlijk wanneer
die mensen niet zelf in de kuststreek
wonen, want dan heb je ook nog iets
om ze te laten zien.
Als je denkt dat ze zich ook maar
enigszins interesseren voor stads
delen als Nieuw Den Helder of De
Schooten, sla je de plank wel mis. Die
nieuwbouw, zeggen ze dan, is overal
precies hetzelfde.
Nee, de duinen, het strand, de dijk en
vooral de haven is dat wat ze interes
seert. Nou is het nog niet eens die
haven, maar het zijn hoofdzakelijk de
oorlogsschepen wat ze willen zien.
En daar sta je dan. Je kunt alleen zeg
gen: "kijk, daar in de verte kun je de
masten en de radarantennes van de
schepen zien die er liggen".
Maar dat is dan ook alles en je krijgt
een gevoel of het jouw schuld is.
Met kinderen is dat eenvoudiger.
Toen ik mijn kleinkinderen over had
hoefde ik ze alleen maar iedere dag
mee naar de dijk te nemen. Die heb
ben wekenlang stenen in zee staan
gooien en iedere dag mijn zakken
volgedouwd met alle schelpen die ze
maar vinden konden.
Ze hebben zelfs een flesje wit duin
zand mee naar Amerika genomen,
want dat hadden ze helemaal nog
nooit gezien. Ze noemden het hals
starrig woestijnzand.
Maar wat ik eigenlijk zeggen wilde is
dat de haven zoveel van zijn aantrek
kelijkheid heeft verloren nu de sche
pen niet meer bereikbaar zijn.
Nu komt dat misschien wel sterker
bij je over omdat je nu alleen maar
komt om te kijken terwijl je als kind
komt om te spelen. Dat spelen deden
we bijvoorbeeld op de lange houten
uithouwers die tegen de schepen aan
lagen om te voorkomen dat ze tegen
de wal zouden stoten. Dat was niet
denkbeeldig, want het lopen van eb
en vloed kon een enorme stroming in
de haven veroorzaken.
Die stroom hield zelfs de haven op
een natuurlijke manier op diepte. De
uithouwers die niet gebruikt werden,
daar maakten we dankbaar gebruik
van. Zij staken als enorme kanonslo
pen vooruit en je kon dan ook spelen
dat je kanonnier was.
Lopend op zon uithouwer was je een
koorddanser en zittend was je een
ruiter. Als kind kon je nu eenmaal
fantaseren.
De grote loopplanken die ongebruikt
lagen, aan beide zijden van hekwerk
voorzien, en in het midden een stel
