iter
titel
oneel-
in elk
ispel.
'V ge-
>r
na
zijn 5-jarige HBS, op de Helderse
Kweekschool voor Onderwijzers en
Onderwijzeressen studeerde. "Meteen
mocht ik meedoen in het toneelstuk
'Schurken en schijnwerpers' dat ge
regisseerd werd door de toenmalige
directeur. Het verhaal ging over een
moord in een toneelstuk. Het was
voor mij een geweldige ervaring, dat
ik dat in mijn rol van brigadier van
politie mocht meemaken. Ik heb de
foto's nog eens bekeken: martiaal uni
form aan en een grote snor opgeplakt,
het welbekende amateurwerk. In het
tweede jaar speelde ik ook nog als on
derwijzer in spe. Dat was een heel an
der stuk, namelijk een vrij experimen
teel gegeven: 'Our town' van Wilder
dat gespeeld werd zonder rekwisieten
en waarin ik de moeilijke rol van de
zoon des huizes vertolkte. Daarmee
hebben we ook nog deelgenomen
aan een provinciale toneelwedstrijd,
waarin we als tweede eindigden."
Na zijn militaire diensttijd keerde
Ambriola terug naar het Helderse
onderwijs en ging hij weer vrij snel,
zegt hij, 'tonelen', dat wil zeggen:
regisseren. "Toen ik medio zestiger
jaren vorige eeuw op de kweekschool
als leraar terugkeerde, werd ik regis
seur van de toenmalige studenten,
die voornamelijk op feestavonden
van de school voor het voetlicht
traden, met onder meer stukken
van Carlo Coldoni, waaronder 'De
Herbergierster'. Ik herinner me nog,
dat de hele aula van de school door de
leraar handenarbeid en zijn leerlingen
was omgetoverd in een Italiaanse her
berg."
Sinterklaastoneel
Nadien regisseerde Jack Ambriola
studenten, die optraden voor kin
deren van de basisscholen: het
Sinterklaastoneel. Rond die tijd trok
ken de basisscholieren in grote groe
pen eerst naar de niet meer bestaande
'Tivoli'-bioscoop aan de Molenstraat
en daarna naar de schouwburg. "Eerst
speelden kweekscholieren voor de
kinderen en daarna waren het on
derwijzers en onderwijzeressen die
voor hun leerlingen toneel speelden.
Dat waren allemaal kostuumstukken,
waarin talrijke koningen, prinsen,
prinsessen en dieven hun rollen ver
tolkten, terwijl de tovenaar wordt ont
maskerd door iemand, van wie je het
niet zou verwachten. Vanuit de zaal
ook pakkende reacties, in de trant van
'Achter je, achter je!' En dan keek de
in gevaar verkerende hoofdrolspeler
om en dan klonk er in de zaal een
groot gejuich, omdat hij aan het on
heil had weten te ontsnappen", geniet
Jack Ambriola na: "Het onderwijzers
toneel heeft flink wat jaartjes geduurd.
We traden ook buiten Den Helder op
in zalen en zaaltjes, onder meer in 't
Zand (NH) en op Wieringen."
Jack Ambriola woont al ruim veertig
jaar in Huisduinen. Toen in 1981 de
Huisduiner Toneelclub werd opge
richt, maakte ook hij, als regisseur en
als acteur, deel uit van het tableau de
la troupe. Daarover vertelt hij: "Het
eerste stuk op ons repertoire was 'De
beker van Elzenrode'. Dat speelden
we in de aula van de Pedagogische
Academie, de nieuwe naam van de
vroegere kweekschool. We speelden
in die tijd een aantal stukken voor
kinderen, maar ook voor volwas
senen: allemaal luchtige, zo niet
kluchtige stukken. Met bal na en een
verloting."
Huisduiner Toneel
In de beginjaren van Huisduiner
Toneel acteerde hij als regisseur,
maar later speelde hij ook mee. Jack
Ambriola: "Ik kreeg altijd rollen,
waarin ik me moest verkleden, of
dat ik dubbelrollen moest spelen. In
hetzelfde stuk speelde ik beurtelings
man of vrouw, hetgeen razendsnel
omkleden, met alle hilariteit van
dien, noodzakelijk maakte. Je moest
eigenlijk altijd een beetje bedelen
om acteurs. Vooral mannen moest
je over de streep zien te krijgen. Het
jammerlijke was altijd, dat we weken,
maanden repeteerden en dat we maar
één voorstelling konden realiseren.
Voor kinderen kon het dan wel meer,
omdat we op scholen terecht kon
den. Er werd dan een soort toneeltje
gemaakt en dan speelde je het sinter
klaasstuk voor kinderen in de school.
Dat hebben we zelfs één keer gedaan
met een levensgrote poppenkast,
waarin de spelers de poppen waren -
9
Jack Ambriola als acteur in de rol van Robert Pitt in het
toneelstuk 'Our Town' van Thornton.
127
