Boekbespreking
Over bijzondere mensen en bijzondere zerken
In september verscheen het boek Bij
zondere mensen, bijzondere zerken
van Jan T. Bremer. Hij schreef het
in nauwe samenwerking met Loek
Deugd, de co-auteur die in september
van dit jaar op veel te jonge leeftijd
overleed. Het duo bezorgde eerder al
gezamenlijk werk, waarbij het Deugd
was die de genealogische bouwstenen
aanleverde, waarvan Bremer vervol
gens een historisch huis bouwde in
de vorm van een vlot lezend boek. Bij
de totstandkoming van Bijzondere
mensen, bijzondere zerken was de
rolverdeling precies zo. Met het over
lijden van Loek Deugd is aan deze
vruchtbare samenwerking helaas een
eind gekomen.
Bijzondere mensen, bijzondere zer
ken leest niet alleen makkelijk weg, je
steekt er ook een hoop van op. Over
de oorsprong, zo'n vier eeuwen terug,
van de Huisduiner begraafplaats.
Over de indeling ervan in de velden
G, R A en F, over de zerken zelf en
de afbeeldingen erop: familiewapens,
christelijke merktekens en andere
symbolen.
Verder lezen we uitgebreid over de
levens van bijzondere mensen die
op Huisduinen begraven zijn of zijn
geweest. Over pastoors, dominees,
ondernemers, onderwijzers, gemeen
tebestuurders en verzetsmensen. Alle
maal mannen, want zo was dat vroe
ger nu eenmaal geregeld. Vrouwen
gingen weliswaar ook dood, maar
moesten het doorgaans doen met een
summier grafschrift als 'huisvrouw
van die en die'.
Toch bevat Bijzondere mensen, bij
zondere zerken het levensverhaal van
een vrouw. En wel dat van Hillechien
Bremer-Bakker (1943-2002), huis
vrouw en orthopedagoog aan wier
nagedachtenis het boek ook expliciet
Auteur Jan Bremer (midden) overhandigt het eerste exemplaar van
Bijzondere mensen, bijzondere zerken aan directeur Cerrit Seegers van
Woningstichting Den helder. Rechts co-auteur Loek Deugd die in september
j.l. overleed.
Rondleiding op Huisduiner begraafplaats op open Monumentendag
zaterdag 9 september 2006. Voorafgaand aan de rondgang werd in de aula
het boek Bijzondere mensen, bijzondere zerken gepresenteerd.
is opgedragen. Hil Bremer was de
echtgenote van de auteur. Ingetogen
en inlevend vertelt Bremer het ver
haal van een intelligente vrouw die
zich door jarenlange studie ontwik
kelde tot een academica die kinderen
met leerproblemen begeleidde en
vooral zelfrespect gaf. Bremer schrijft
hier een even persoonlijk als ontroe
rend hoofdstuk.
181
