Verhalen uit het Dorus Rijkershofje (2)
In juli 1949 was het gereed om de eerste
gasten te ontvangen. In hun "Hoop"
werden de pensionhoudsters niet teleur
gesteld, de zaak deed het uitstekend!
Na 8 jaar werd het verkocht aan de
FNV. De dames gingen in Loosdrecht
wonen.
Door de FNV werd de beddencapaci
teit opgevoerd tot 110. Na een aantal
jaren deed de FNV de zaak over aan
Vastgoed Holding B.V., die er in 1987
EurOase-recreatiehotel "De Koger
Hoop" in vestigde.
Na faillissement kwam het tussen '93
en '94 leeg te staan. In augustus '95
brandde door onbekende oorzaak de
gehele bovenverdieping uit. Er bleek
geen belangstelling voor herstel of
nieuwbouw, zodat tot sloop werd
overgegaan.
Op de lege plek aan de Kramerstraat
komen nu huizen. Zo is de mooie
'Na-de-Bevrijdingsdroom' van de vier
Helderse Zusters in rook opgegaan.
Sic Transit
Dick Zeedijk
Carnaval
Willem en Arie zitten in hun Helderse
stamcafé. Het is carnavalstijd. De tent
is versierd en er speelt een muziek-
bandje. De stemming zit er goed in
en taxi's rijden af en aan om gasten
veilig thuis te brengen. Het carnaval
bevalt Willem en Arie zo goed dat ze
met elkaar afspreken een keer naar
het zuiden af te reizen voor het echte
carnaval. Zo gezegd zo gedaan en
het duo had een kamertje besproken
boven een klein café-restaurantje in
hartje stad.
Met de trein ging het naar het car
naval. Eenmaal aangekomen legden
de jutters een bodempje alvorens
zich in het feestgedruis te storten.
HoewelArie, vond dat hij toch
eerst een tukkie moest doen. Willem
dacht er anders over en ging naar
beneden, het cafeetje in waar net een
sliert carnavalsvierders aan kwam
waaien. Zingend en hossend dronken
de mensen wat om daarna feestend
verder te gaan waarbij ze Willem
onverbiddelijk meetrokken. Arie was
inmiddels ontwaakt en maakte zich
op om zich bij zijn maat te voegen.
MaarWillem had de deur op
slot gedaan. Hoe hard Arie ook riep
en op de deur bonsde, niemand die
reageerde. Na enige tijd gaf Arie het
maar op. Maar om nu op die hotel
kamer te blijven, dat zag hij nu ook
weer niet zitten. Dan maar door het
raam naar buiten, was de beslissing.
In het geopende raam riep hij voor
bijlopende feestgangers toe: "He, hier
heen." De carnavalsvierders begrepen
de hint echter niet en riepen van alaaf,
alaaf, alaaf! Dat ging maar zo door en
van lieverlede gaf Arie het maar op.
Gelukkig kwam Willem na een uurtje
of zo opdagen en samen hebben ze
nog flink carnaval gevierd tot in de
kleine uurtjes...
K. Jellema
176
