werken. Ik heb hem nog eenmaal
gesproken. Na een concert van hem
in 1980 op het prachtige Van den
Heuvel-orgel in Katwijk bezocht ik
hem in de consistoriekamer. Hij
overleed helaas op 18 december
1984.
Anton van Kampen
Anton van Kampen (later Anthony)
heb ik leren kennen toen hij om en
nabij 1931 in een administratieve
functie bij De Boer kwam werken.
Hij woonde met zijn ouders op
de Ruyghweg en ik ben vaak bij
hem thuis geweest. Op kantoor
kwamen we weinig met elkaar in
contact. Wij werden beiden nogal
eens belast met de verzorging van
bijdragen voor de krant. De Boer
gaf in die tijd een reeks boekjes uit
over alles wat met de zee te maken
had, de "Ankerreeks". Anton was
daarvan de redacteur en ik tekende
de omslagen. Kort voor zijn dood
heb ik Anton nog opgezocht in zijn
woonplaats Bergen, waar we heel
wat herinneringen ophaalden.
Krachtige groei
In de jaren na 1930 maakte het be
drijf De Boer een grote groei door.
De oorzaak daarvan kan ik moeilijk
bepalen. Ik houd het er maar op,
dat na de beursval in 1928 en de
daarop volgende malaise het zaken
leven weer nieuw vertrouwen kreeg
en over het geheel opleefde.
Het bedrijf kocht de kleine huisjes
in de Stationsdwarsstraat aan de
achterzijde van het bestaande ge
bouw. Daardoor kon de bedrijfs
ruimte meer dan verdubbeld wor
den. Het kleine kantoor werd ver
groot over de volle breedte van het
pand aan de Koningstraat. Het kan
toorpersoneel nam hand over hand
toe. Ik heb eens een lijstje gemaakt
van de meisjes, die ik in die jaren
heb zien komen en gaan; het waren
eri53!
Aan avances had ik geen ge
brek
Omstreeks 1933 kocht men een
nieuwe drukpers. Eigenlijk was het
een gewone snelpers, maar wel een
drukwonder. De cilinderomvang
was veel groter dan gebruikelijk en
de terugloop van de drukvorm was
versneld. Op één omwenteling van
de cilinder ging die vorm heen en
weer. Dat was zó snel, zoef, dat je
er met verbazing naar stond te kij
ken.
In die periode kwamen er steeds
nieuwe taken te vervullen en de di
rectie liet mij doorgaans het spits
afbijten. Behalve verslaggever voor
de HC (er waren soms op één
avond drie gebeurtenissen, die om
een verhaal in de krant vroegen), te
kende ik waar nodig was, ik luister
de radio-Scheveningen af om daar
van het nieuws van Vas Dias op dic-
teersnelheid te volgen, ik leerde let
terzetten, bediende zelfs een tijd
lang een klein offsetpersje, kortom
wat heb ik eigenlijk niet gedaan. Op
een gegeven moment werd de
boekhouding gemechaniseerd en
dat heb ik geenszins als prettig er
varen. De naam Burroughs zal bij
velen van ons nog schrik veroorza
ken.
In 1937 vond dan mijn uitzending
naar Amsterdam plaats en daarvan
heb ik gebruik gemaakt om een
winteravondcursus aan het Insti
tuut voor Kunstnijverheid te vol
gen. Privé-lessen bij de toen be
roemde ontwerper Nan Platvoet
vond ik een fijne bijkomstigheid.
Nog vijf jaar later kwam dan mijn
uitzending naar Hilversum. Het
was een merkwaardig interessant
en bont leven waar ik met tevreden
heid op terugkijk.
De Koningstraat
Uiteraard heeft ook de Koningstraat
een rijkdom aan herinneringen bij
mij achtergelaten. Meer dan tien ja
ren heb ik daar dagelijks gelopen
en contact gehad met veel winke
liers die hun advertenties aan ons
loket kwamen brengen of die ik be
zocht voor hetzelfde doel.
Naast ons was het Heldersch Obli
gatie- en Wisselkantoor van de heer
Kos. Hij zag er altijd verzorgd uit
en gaf de indruk van een zekere
standing. Ik snapte alleen niet waar
hij van leefde. Dat je met geld wis
selen iets kon verdienen begreep ik.
Maar was Den Helder een stad
waar zoveel te wisselen viel? En die
obligaties gingen helemaal boven
mijn pet.
Echter scheen hij ook nog iets te
doen in reis-bemiddeling. In zijn
"etalage" lagen immers meestal
folders die dat deden vermoeden.
Die folders waren voor mij echt van
belang. Ik kon redelijk goed teke
nen en daar werd bij gelegenheid
dankbaar gebruik van gemaakt
(voor menukaarten, advertenties en
zelfs een plattegrond van Den Hel
der; voor de marineofficieren eens
een grote tekening van de nieuwe
kruiser De Ruyter, enz.). Ik voelde
er in die tijd al iets voor om daar
mijn beroep van te maken. De fol
ders bij de heer Kos bekeek ik
steeds met aandacht. Opeens zag ik
daardoor iets nieuws: een folder,
getekend door de Franse ontwerper
Jean Walther. Hij had ons land ver
kozen om hier enige jaren te wer
ken. Daarbij gebruikte hij een voor
ons nieuwe techniek: de verfspuit.
Zijn tekeningen van bijv. een Noor
se fjord waren schitterend en mijn
lust om ook zo mooi te tekenen
werd er sterk door aangewakkerd.
Veel later heb ik de heer Walther
ontmoet, vlak voor hij naar Ameri
ka vertrok om daar zijn beroep ver
der uit te oefenen. Hij is niet oud
geworden.
De Koningstraat had veel bekende
winkeliers: Van Alphen (kinderkop
jes), Manheim (kachels, meubelen),
Daan Schreuder (boekhandel), Alie
Dijkshoorn (bloemen), Otto Bou-
huis (horloges), Chef Kreuger (foto
graaf), Van Meurs (manden), enz.
Aan het begin op de hoek van de
Spoorstraat was de wijd bekende
herenmodezaak van Herman Ny-
pels. Iedereen zei Nijpels, zichzelf
noemde hij Niepels. Hij was voor-
44
