de markt, maar die waren veel te
duur voor mensen met een be
scheiden loontje en dat was het
overgrote deel van de Helderse be
volking.
Er kwam een sterke verbetering in,
toen de heer Glotze van de ijzer
zaak in de Keizerstraat vergunning
kreeg voor de aanleg van een radio
distributienet. Langs de achterkant
van de huizen werd een leiding met
aftakmogelijkheden gelegd en daar
werd veel gebruik van gemaakt.
Men had dan immers alleen een
luidspreker nodig.
Maar tot het einde van de jaren der
tig bleef de krant eigenlijk de voor
naamste nieuwsbron. Als er be
langrijke gebeurtenissen plaatsvon
den, dan werden die bij het bedrijf
in de Koningstraat via bulletins we
reldkundig gemaakt. Men meende
blijkbaar, dat ik het juiste hand
schrift had om die bulletins te
schrijven. Die werden dan voor de
grote ramen van het kantoor opge
hangen.
Ik herinner mij nog hoe op een
zondagmiddag in februari 1934 de
heer De Boer met zijn auto voor
onze deur in de Goversstraat stopte
en mij verzocht mee te willen gaan
naar de zaak.
Er moesten spoedeisende bulletins
geschreven worden. Koning Albert
I van België was die morgen bij het
bergbeklimmen in de buurt van
Marche-les-Dames gevallen en
overleden.
We kregen toenmaals onze berich
ten en bijzonderheden per telefoon
van persbureau Vaz Dias in Am
sterdam. In dit geval echter van het
pas opgerichte Algemeen Neder
lands Persbureau (ANP).
Andere drukkerijen
De Boer was niet de enige drukker
in Den Helder. Aan de Kanaalweg,
naast het postkantoor, was drukke
rij Snel; ik meen een eenmanszaak.
In de Keizerstraat was
Drukkerij/Boekhandel Egner ge
vestigd. Beide drukkers maakten
ook gebruik van het hoogdruksys
teem. Bij Egner werden o.a. kleine
boekjes gedrukt voor het Dorus Rij
kersfonds, dat beoogde via de baten
daarvan de oud-redders in hun na
dagen financieel te ondersteunen.
Dan speelt nog door m'n hoofd een
drukkerij van de heer Angenent,
eveneens in de Keizerstraat. Daar
weet ik me echter te weinig van te
herinneren.
Een heel andere drukkerij was 'Het
Noorden' in de Stakman Bos-
sestraat. Dat was een steendrukke
rij en men maakte daarbij gebruik
van een vlakke, zgn. Solenhoferse
steen, die plm. 7 cm dik was. Het
drukbeeld werd met vette inkt ge
spiegeld op de steen aangebracht
en nu berustte het principe op de
onderlinge afstoting van de inkt
met water. Ook hier werd afdruk
voor afdruk in het tempo van de
vroegere boekdruk gemaakt. Later
kon men ook tot rotatiedruk over
gaan met de 'offset', waarbij het
drukprincipe behouden bleef.
David Hollestelle heeft in zijn jon
ge jaren een tijd bij deze drukkerij
gewerkt. De eigenaar was, als ik het
wel heb, de heer Bunlc.
Feike Asma
Den Helder heeft vele bekende
mensen voortgebracht. Ik noem
Anton Pieck (1895), W. Vogt
(1888), Gré Brouwenstijn (1916),
Anton van Kampen (later Anthony)
en op gezag van mijn vader: Edw.
Bok. Er zijn er ongetwijfeld meer,
maar mijn herinneringen reiken
niet verder.
Laatstgenoemde was een lid van de
familie Bok, die op het Ankerpark
woonde (merkwaardig: aan de Ka
naalweg, in de Koningstraat, op het
Ankerpark). Hij emigreerde naar
Amerika en stichtte daar het Ladies
Home Journal. Jarenlang was dat
blad toonaangevend in de VS, even
als Look, Womens' Home Compa-
nion, The Saturday Evening Post
(gesticht door Benjamin Franklin!),
en Life.
Feike Asma was een buurjongen
van mij. Hij woonde in de Sluis
dijkstraat, tegenover de Govers
straat. Ik zag hem nu en dan, maar
meer ook niet. We werden school
makkers toen wij tegelijkertijd aan
de Chr. Mulo aan de Kanaalweg be
gonnen. We zaten samen in de
voorste bank, hij aan mijn rechter
zijde. Dat is ruim twee jaar zo ge
bleven en voor en na schooltijd lie
pen we doorgaans samen de af
stand naar de Kanaalweg. Uitzon
dering was als ik met andere jon
gens ging voetballen op een zeer
geschikt veldje achter de Zeedijk.
Daar deed Feike niet aan mee, net
zo min als aan de spelletjes in de
Goversstraat. Het was een volkrijke
buurt en we hebben heel veel ge
daan: doorzettertje, buut vrij, slier-
ton en in kleiner verband knikke
ren, bokbok, ja, wat al niet. Feike
was dan thuis en zat vermoedelijk
achter zijn harmonium. Vader
Asma was een zeer goed onderlegd
en vaardig organist. Hij had Feike
zo ver opgeleid als zijn kennis reik
te en daarna waren de vervolgles-
sen bij Jan Zwart in Amsterdam
voor Feike jarenlang zijn woens
dagse genot. Feike kon geweldig
spelen en was op zijn negende jaar
al organist van de Gereformeerde
kerk aan het Julianapark. Maar he
laas moest hij op de Mulo ook alge
bra en meetkunde leren en daar
had hij geen kaas van gegeten. Hij
wist dat het mijn lievelingsvakken
waren en dus werd ik min of meer
gedwongen hem te helpen. Zo ge
beurde het dat wij minstens een
maal per week op de drempel van
Feike's ouderlijk huis de geheimen
van wiskunde trachtten te door
gronden. De voordeur stond dan
open en omdat de drempel zo'n
twintig centimeter boven het trot
toir lag zat het nog vrij gerieflijk
ook. Het heeft mij overigens altijd
bevreemd dat mevrouw Asma nooit
iets heeft gezegd in de geest van:
jongens kom toch binnen zitten.
De band met Feike werd abrupt af
gebroken toen ik bij De Boer ging
