UIT DE PEN VAN...
PIET BERKHOUT
De Eilandspolder in mijn jeugd
PERIODE 1945 1965
Als men nu door de Eilandspolder vaart,
dan kan men zich nauwelijks indenken
dat hier nog geen zestig jaar geleden de
helft van de bevolking van Graft en De Rijp
hun brood verdienden of "leefden" van het
land in de Eilandspolder. De één als boer
de ander als tuinder en weer anderen als
knecht van die boer of tuinder. Van 's och
tends vroeg tot 's avonds laat werd er door
al die mensen hard gewerkt en geploeterd
om het dagelijks brood te verdienen. In die
tijd schat ik werd ongeveer 35% van het
land in de Eilandspolder gebruikt als tuin
grond en 65% als weiland. Echter het aan-
tal tuinders was aanzienlijk groter dan het
aantal veehouders. Dat is te verklaren door
het feit dat het bewerken van tuingrond
veel arbeidsintensiever was dan weiland.
Mijn herinneringen liggen vooral aan de
oostzijde van de Eilandspolder, omdat wij
daar het land bewerkten, wat bijna alle
maal huurland was. Vlak na de oorlog had
mijn vader ongeveer 6 hectare in gebruik.
Deze weilanden lagen niet bijelkaar, maar
hier en daar door de polder verspreid.
Het grootste stuk weiland 2V2 ha) lag ter
hoogte van Schermertilje. Het eiland waar
thans het Kerkepad vanaf het Oostdijkje
naar Noordeinde voert. Omdat hij door de
jaren heen andere mensen hielp met het
verweiden van koeien of hielp wanneer
zij ziek waren, kon dat uiteindelijk nog 8,5
hectare worden door de nodige akkertjes
die hij heeft bijgekocht. Deze 8,5 hectare
betrof 15 percelen, waarvan 3 percelen een
totale grootte hadden van ongeveer 5 hec
tare. De rest bestond allemaal uit smalle
akkers en akkertjes. Vijf van deze akkers
hadden een lengte van 250 meter, de rest
had een lengte van 100 tot 150 meter. On
gelooflijk arbeidsintensief. Maar net na de
oorlog was er geen stukje land te koop of
te huur. Mijn vader was er blij mee, want
met een groot gezin (elf personen) kon je
eigenlijk niet van 6 hectare leven, ledereen
moest meehelpen en met name het varen
149
