Na de dienst vraag ik de kerkenraad of dit
altijd zo toegaat of heb ik te moeilijke lie
deren opgegeven? 'Nee, daar ligt het niet
aan. Zo gaat het altijd. We lezen de tekst
van het vers er wel bij.' Na de dienst twee
weken later vind ik het wel genoeg. Op de
eerstvolgende kerkenraadsvergadering
stel ik voor de organist vanwege de onmo
gelijkheid mee te zingen met zijn orgelspel
van zijn taak te ontheffen. De kerkenraad
vindt dat te ver gaan: de man doet het van
harte en al bijna 40 jaar. Hij wil graag zijn
jubileum komend voorjaar vol maken. Dan
is het de bedoeling hem eervol ontslag te
geven. Bovendien is er direct geen andere
kandidaat. Ik vind vier vijf maanden veel
te lang en stel voor hem per 31 december
eervol ontslag te verlenen en intussen een
andere organist te zoeken. Met bezwaarde
harten stemt men ermee in. Alleen moet ik
dan zelf die boodschap maar overbrengen.
Zo gezegd zo gedaan.
Ik ga de volgende dag naar Annie Oud,
de organiste van West- en Oost-Graftdijk
om haar te vragen of zij ook in Graft zou
kunnen komen spelen. Zij wil dat zeker.
'Maar hoe kom ik van de ene dienst in
Graftdijk naar de andere in Graft?'vraagt zij
bezorgd.'Bij mij achterop de motor', is mijn
voorstel. Zij kijkt verbaasd op: 'Kan dat? En
durf ik dat wel?' 'Vast wel. Hoe zou het ook
anders moeten?'Zo worden we het samen
eens.
De kerkenraad gaat er zij het schoorvoe
tend mee akkoord, nu het mij gelukt is zo
gauw een opvolgster te vinden. Maar nu
nog de grootste hobbel: de boodschap
overbrengen aan onze ouwe trouwe orga
nist. Ik doe dat zo gauw mogelijk. Zich van
geen kwaad bewust ontvangt hij me vrien
delijk in zijn kleine woning. Bij de koffie
komt het gesprek op zijn bijdrage aan de
eredienst. Het valt hem wel zwaarder dan
vroeger, ook door de minder goede staat
van het harmonium, zo bekent hij, maar
hij wil het graag blijven doen tot zijn 40
jarig jubileum in het voorjaar. Dan probeer
ik aan te sluiten bij de gebrekkigheid van
het orgel en daarmee van het orgelspel. Ik
vertel zelfs bekende melodieën niet mee
te kunnen zingen net zomin als de andere
kerkgangers.'Om die reden vinden we als
kerkenraad u met het einde van dit jaar
eervol ontslag aan te willen geven'. De
lieve man kijkt me ongelovig aan. 'Ik voel'
probeer ik dan, 'uw liefde voor het orgel
spel en de eredienst. Maar ons mee kun
nen zingen moet toch de doorslag geven,
niet alleen bij de kerkgangers maar als het
kan, ook bij u...'
De man is zo uit het veld geslagen dat
hij er liever per direct mee ophoudt. Maar
dat is echt niet de bedoeling. Blijft u nog
de komende 3 of 4 keer met uw spel de ge
meente begeleiden, vraag ik dringend. Hij
belooft er over na te denken.
Dat jaar valt de winter vroeg in en ver
oorzaakt gladheid hier en daar. Met als
gevolg dat onze organist achter zijn huis
uitglijdt, valt en zijn heup breekt. Nog die
zelfde week komt hij in het ziekenhuis te
overlijden. Het geeft een ieder veel te den
ken, ook aan mogelijk eigen falen...
Vanaf de eerstvolgende dienst in Graft
rijdt mejuffrouw Oud na de dienst van half
tien in Westgraftdijk achterop de brom
mer later de scooter met mij naar de dienst
van half elf in Graft. Het is ook voor mij wel
wennen, vooral bij het naderen van een
bocht: Annie buigt niet mee maar blijft
krampachtig rechtop zitten! We zijn geluk
kig altijd op de weg kunnen blijven.
Bijzondere vieringen
Naast de viering van het Heilig Avondmaal
op Goede Vrijdag en met Advent en een
enkele Doopviering in de zoveel jaar komt
het met een zekere regelmaat tot huwe
lijksinzegeningen.
67
