die vroeger in de overtuinen stonden. De
grond waarop dit pand staat was overtuin
van Lievelandsbuurt 6. Het stond er trou
wens niet zomaar: er was het beschermde
dorpsgezicht en het bleek dat de bovenge
noemde aanpassing hen toch erg veel res
tricties oplegde. Uiteindelijk moest er een
artikel 19 procedure -voor als men anders
wil bouwen dan het bestemmingsplan
voorschrijft- aan te pas komen om de inde
ling, vorm, ligging en oppervlakte van de
woning te laten voldoen aan de smaak van
de bewoners in spe.
Het resultaat mocht er wezen; aanne
mer Groen uit Oost-Graftdijk leverde knap
werk. Het kreeg als huisnummer 1b omdat
ia reeds was vergeven aan het volgende
en laatste huis dat we tegenkomen
Lievelandsbuurt ia. Dit fraaie huisje is ge
bouwd in 1980 en staat in de overtuin van
Lievelandsbuurt 4. Voorheen een stenen
boet die op veel oude foto's van de buurt
te bewonderen valt Vroeger was het be
hoorlijk druk in dit hoekje. Er stond nog
een houten boetje voor, en erachter nog
een. Steen als hoofdbestanddeel was voor
een boet redelijk bijzonder en je zou bijna
denken dat men het ooit voor een ander
doel heeft gebouwd. Een huisnummer
echter, is er nooit aan toegekend. Alle drie
de gebouwtjes dienden hetzelfde doel,
namelijk veestalling. Ome Daan Blokdijk
stalde er zijn twee paarden en toen deze
overbodig raakten door de mechanisatie
werd het varkensstal.
Met het verstrijken der jaren kwamen de
agrarische activiteiten op de Lievelands
buurt op een laag pitje te staan en wer
den de twee houten boetjes overbodig.
Het stenen boetje bleef, al raakte het wel
behoorlijk in verval. Doordat de dakspan
ten het hadden begeven heeft het er nog
geruime tijd zonder puntdak gestaan, ook
stortte er een deel van de voorgevel in.
Cees de Vries, die het er met de koop van
Lievelandsbuurt 4 bij 'kreeg' besloot er een
nieuw huis neer te zetten. Over een woon
bestemming werd door de gemeente niet
moeilijk gedaan en wederom tekenden
het duo Slot/Rikken voor de uitvoering.
Het staat op nagenoeg dezelfde plaats
en naar het schijnt, zijn er ook stenen van
de oude schuur voor gebruikt. Maar meer
overeenkomsten waren er niet. Het werd
namelijk een stuk groter, hoger en kreeg
een smaakvol houten uitbouwtje.
De Vries had nimmer de intentie er te
gaan wonen en al snel na het gereedko
men van het huis ging het in de verkoop.
Het werd verkocht aan mevrouw Anna
Eggers-Twint die er tot haar overlijden in
2002, heeft gewoond.
Staande onder de balans van de ophaal
brug, het straatje inkijkend, kun je maar tot
één conclusie komen: dit oude stukje De
Rijp ligt er fantastisch bij. Dat dit ooit an
ders is geweest heeft u in het voorgaande
kunnen lezen. Een compliment is op zijn
plaats aan bestuurders uit het verleden die
dit buurtje op waarde hebben weten te
schatten, in stand hebben gehouden en zo
een blijvende meerwaarde voor het dorp
hebben weten te creëren. Maar ook bewo
ners en vroegere bewoners mogen hierbij
niet onvermeld blijven.
Slotwoord
Met het schrijven van dit stuk heb ik de
grootste zorgvuldigheid betracht en nim
mer de intentie gehad mensen te grieven
of te kwetsen. Zoals ik al schrijf in het in
leidende stuk heb ik me in dit deel veel
meer moeten baseren op de overlevering,
in plaats van dingen die ik zelf heb mee-
204
