aangebracht. Waarschijnlijk omdat ze toch
bezig waren is de gepleisterde voorgevel
beneden ook meteen maar gedaan met
dezelfde roodbruine steen. Hierdoor viel
het pand wel enigszins uit de toom op het
buurtje, maar dat deerde niemand, en ze
ker zijn zoon Arie niet die het cadeau kreeg
toen hij trouwde.
In deel I kwamen we deze Arie van Daan
al eens tegen. Het bovengenoemde huwe
lijk was metTruus Smit, die later na de veel
te vroege dood van Arie Daan in het huwe
lijk trad met Beel Timmer. In 1954 verhuis
den Arie met vrouw en inmiddels drie kin
deren naar een stolp op de Venbuurt. Het
huis verhuurde hij aan zijn broer Wim, die
op zijn beurt weer -weliswaar in bewoon
de staat- Lievelandsbuurt 10 had gekocht.
Wim Blokdijk was een klein keuterboertje
en getrouwd met Lies Luyckx. Hij mestte
varkens en hield konijnen en kalveren in
een klein boetje dat in de overtuin aan de
waterkant stond.
Jaren gingen voorbij zonder dat Wim
aanstalten maakte om Lievelandsbuurt 10
daadwerkelijk te betrekken. In 1971 hoefde
dat niet meer want hij kwam, op 41-jarige
leeftijd, veel te vroeg aan zijn einde. Zijn
vrouw, een lief mens dat door ons altijd
'tante' Lies werd genoemd, bleef achter, en
toen enkele jaren later een verhuizing naar
Lievelandsbuurt 10 ter sprake kwam, gaf
zij aan hier niet veel meer voor te voelen.
Nummer 10 was dan wel van haar, maar ze
was na verloop van tijd verknocht geraakt
aan de stek naast de brug. Ze wilde wel
ruilen van woning, maar dan met gesloten
knip, ondanks het feit dat ze er qua grond
oppervlak -dus waarde- niet op vooruit
ging (deze woningruil is iets om te ont
houden want even verderop kom ik hier
op terug). De ruil kwam tot stand en tante
Lies werd eigenaar van Lievelandsbuurt 2.
Halverwege de jaren zeventig besloot ze
het huis te laten verbouwen. De voorgevel,
die al eerder een gedaantewisseling had
ondergaan, moest het voortaan zonder
voordeur stellen, en de ingang verhuisde
naar de oostzijde. Het achterhuis werd ook
onder handen genomen zodat het pand er
weer jaren tegen kon.
Nu, anno 2010 is het huis niet meer in
handen van de familie Blokdijk. Tante Lies
overleed in 1999 en haar beide zoons heb
ben het huis verkocht. Naar verluidt heeft
het bord 'te koop' er nog geen dag in de
tuin gestaan
Het volgende huis dat we tegenkomen is
Lievelandsbuurt 4 (316). Eveneens een wo
ning in de verhuur, met ook hier in de loop
der tijd veel verschillende namen naast de
bel. Rond 1932 woonde Frits Deckwitz hier
met zijn gezin en Elisabeth Tuin weer na
hen. Of op hetzelfde moment, want het
was verdeeld in een voor- en achterhuis
om zo de beschikbare ruimte optimaal te
benutten. De laatst bekende bewoner -er
gens in de jaren zestig- was Berend Kamps
en zijn vertrek had vermoedelijk iets te
maken met een binnenbrand die er ge
woed heeft. Er zijn aanwijzingen dat Daan
Blokdijk, ook hiervan eigenaar, de brand
aangreep een punt te zetten achter de ver
huur. Van de benedenverdieping werd één
grote ruimte gemaakt waarbij de prach
tige smuiger met Delfts blauwe tegeltjes
eveneens het veld moest ruimen. Het ging
dienst doen als schuur omdat Daan onder
dak zocht voor zijn hooi, schapen en land
bouwwerktuigen. In een tijd dat praktisch
denken het devies was, en men kennelijk
van gemeentewege niet te zwaar tilde aan
het feit dat een woonhuis werd omgeto
verd tot schuur, werd de woonbestem
ming eraan gegeven. De voordeur mocht
weliswaar blijven, maar de raamkozijnen
gingen eruit en grote houten schuifdeu
ren, hangend aan een loopwiel op een ijze
ren strip, (ont)sierden nu de voorgevel.
193
