op het einde van zon vergadering trokken we gezamenlijk een plan en trokken er
samen op uit. We hebben in die tijd veel acties gedaan die veel stof deden opwaaien.
Een huis gekraakt (was in die tijd geen sinecuretunneltje bezet, allemaal acties
die vervolgens weer breed uitgemeten in de media kwamen. We waren rebels en
zorgden ervoor dat niemand om ons heen kon. Ik zou onze acties vooi het Jeugd
huis niethard en buitensporigwillen noemen. We waren juist supersoft. Tunneltje
'bezetten', aftreden van een trap. makrelen verkopen langs de deuren... Hierdoor
kregen we op een gegeven ogenblik veel sympathie van de plaatselijke bevolking.'
Naast de acties met als doel de media te halen organiseerden we vooral ook veel voor
onze doelgroep. Film- en discoavonden, optredens van bands, knutselmiddagen (noe
men ze nu workshops) en later ook het Bouwdorp, dat toen Jeugdstad heette. Mede
dankzij deze activiteiten oogstten we veel sympathie in het dorp. Dat bleef niet alleen
bij positieve reacties als je door het dorp heen fietste. Ook werden positieve geluiden
per brief aan ons gestuurd of door een ingezonden briefin de plaatselijke kranten
waarin dank en bewondering werd geuit. Later in 1976 kwam het tot een heus pop
festival, Jeugdhuis festival. Het Jeugdhuis was één van de eerste in de regio die een
dergelijk muziekfestival organiseerde en was daarmee trendsetter. Mensen vanuit
de gehele regio kwamen de kunst van het organiseren van een popfestival bij ons
afkijken. Daar is later onder andere Bukpop uit ontstaan. Voor onze activiteiten
mochten we gebruik maken van De Instuif (tegenover Rust Wat) en later van een
achterzaal van café Rust Wat en weer iets later dorpshuis De Geist.
Het omslagpunt van acceptatie vanuit de gemeente begon met ambtenaar van de
gemeente Sint Pancras Ton de Graaff Die liet ons per brief weten dat urine nou
niet het beste groeimiddel voor een coniferenhaag was. Hij doelde daarmee op het
wildplassen van onze doelgroep tijdens bandoptredens tegen de heg van de buren.
Dat was het moment waarop ik dacht: Maar hij heeft wel humor. Daarna contact
met de man gezocht en een begin van een betere verstandhouding was gemaakt.'
Van Baar herinnert zich ook een andere actie waarbij hij met anderen het wel
komstbord van Sint Pancras veranderde van Denk om onze kinderen naar Denk
om onze kinderen, geef ze een JeugdhuisHet bord trok de aandacht van de media
en weldra stond er een foto van het zelfgemaakte bord in de krant. De sympathie
van de gemeente jegens het Jeugdhuis bleek uit het lang laten hangen van het boid.
Langzaam aan beseften steeds meer mensen dat er in een behoefte werd voorzien.
