Bij De Instuif hadden we contact met Mevrouw Vonk en met Annie Kieft. Met name
Annie had een grote rol aan het begin van de Jeugdhuisactiviteiten. Zij bestierde
immers De Instuif en heeft ons al die tijd dat we daar mochten zijn geholpen met
het organiseren van de activiteiten. Het is allemaal lang geleden en ik kan me geen
jaartallen herinneren, maar Marcel Nieuwland was toch wel de grote aanjager.
Wie er allemaal meededen weet ik niet meer. Ik weet wel dat ik nooit officieel in het
bestuur heb gezeten. Vóór de zeventiger jaren was Sint Pancras behoorlijk verdeeld,
maar met de komst van het zwembad, de ijsbaan en het Jeugdhuis werd het dorp
als het ware opengebroken. Het maakte niet meer uit waar je vandaan kwam, naar
welke kerk je ging of op welke voetbalclub je zat. Op bet grasveld bij het zwembad
zat iedereen bij elkaar. En zo was het bij het Jeugdhuis ook.
Later gingen we naar het achterzaaltje van Rust Wat en organiseerden daar allerlei
activiteiten. Ik heb daar mijn vrouw Carina leren kennen. Het was altijd een gezellig
samenzijn en heel veel mensen hebben elkaar daar tijdens een Jeugdhuisactiviteit
leren kennen
Bert van Baar: 'Tsjaaaaa, das een tijd geleden. Dan moet ik even graven. Ik weet
dat ik erbij kwam toen Kees en Klaas de Graaf samen met Piet Ruys al bezig waren
om iets voor de jeugd van Sint Pancras te doen. Al snel kwam Marcel Nieuwland
erbij, Willem Roos en Hans Peter Corbee. Nog weer iets later werd het team versterkt
door Robin en Paul van Maarschalkerweerd en zo hadden we een bestuur dat net
zo verschillend was als de verdeeldheid in Sint Pancras toentertijd. De ontzuiling
was toen nog niet begonnen in Sint Pancras en je ging normaal gesproken niet met
iemand om van het andere geloof een andere school of voetbalclub. We kenden el
kaar dan ook totaal nietmaar binnen deze groep was iedereen wars van verzuiling.
Tijdens mijn tijd en ook daarna heb ik nooit gemerkt dat geloof of afkomst enige
belemmering met zich meebracht wanneer je met het Jeugdhuis meedeed. Er werd
gewoon niet over gepraat. Het was geen onderwerp van gesprek. Het gemeenschap
pelijke doel maakte dat er geen geloof afkomstzuil of wat dan ook nog in de weg
stond.
Ik weet nog goed dat de gemeente vanaf de zijlijn onze acties met argusogen be
keek. Het vertrouwen dat er ooit iets van ons terecht zou komen was niet erg groot.
Wat moesten ze met dat zooitje ongeregeld? Zo verschillend als we waren, het was
wel een hechte groep. Tijdens vergaderingen kon het er heftig aan toe gaanmaar
