eigenlijk foto's van filmsterren waren, zoals van Greta Garbo en Shirley Temple en dan
de heren filmsterren met hun gepommadeerde haren... allemaal even gladde kapsels!
Prachtig vonden we dat allemaal!
In de zomervakantie van 1942 lagen mijn broertje en ik met roodvonk in de kamer
voor de ramen. Ik weet nog goed dat moeder met mooi weer onder elk schuifraam
een hor plaatste. De buurkinderen stonden buiten en we handelden gewoon verder.
Onder het hor door verwisselde menig kaart van eigenaar. Waarschijnlijk gingen de
'griffies' zonder problemen ook heen en weer, want daar herinner ik me niks van.
Tijdens onze ziekte was vader voor zijn werk enige weken van huis en ontvingen we
alle dagen, via de post, een sprookjeskaart van hem. Daar was veel animo voor en ik
vrees dat ik de mijne allemaal verpatst heb met 'Spiegelekieken'.
Ja, ons spel had deze naam! En wie dat allemaal bedacht heeft en wanneer het spel
in zwang is geraakt en waar mijn kaarten zijn gebleven? Ik heb er geen antwoord
op! Wie van de lezers wèl'? Eén ding is zeker: Voor ons in oorlogstijd was het een
onvergetelijk spel!'
