Een jaar eerder, nota bene tijdens het jubileumseizoen 1980-1981, was het bestuur na
het nodige rumoer bijna collectief afgetreden. De notulen uit die periode doorlezend,
dringt zich de indruk op dat door de jarenlange strijd om uitbreiding van de accom
modatie de rek eruit was. Om één van de gevleugelde uitspraken van oud-preses
Schuit aan te halen: 'de problemen hoopten zich op as krös in de wik'. Na een maan
denlange impasse trad in juni 1981 een nieuw bestuur aan. De nood was hoog aan
de man geraakt, want de nieuwe voorzitter Jo Bij post, moest eerst lid gemaakt worden.
Terug naar waar het toch allemaal om ging: het voetballen.
Voor Z1 waren de tachtig een periode van pieken en dalen. In 1982 moest het KNVB-
schap worden prijsgegeven. Er trad een nieuwe lichting jeugdige spelers aan, en na twee
seizoenen was Z1 terug in de vierde klasse. Het verblijf op dat niveau duurde dit keer
vier seizoenen. In 1988 moesten de zaterdagvoetballers het weer in de afdeling gaan
proberen. Wat betreft de KNVB-jaren van Z1 mag niet onvermeld blijven, dat linkerspits
Pieter Snijder drie jaar achtereen KNVB-topscorer van de regio Alkmaar werd. Hij kwam
achtereenvolgens tot een productie van 22, 23 en 19 goals. In 1990 moest Z1 opnieuw
een stap terug doen. Maar meteen het jaar daarop werd onder leiding van coach Marcel
Nieuwland het kampioenschap van de tweede klasse behaald. Er volgden drie seizoe
nen in de hoogste afdelingsklasse, waarna in 1994 opnieuw degradatie volgde.
Vrone 1 was eersteklasser en bleef dat', zo werd het wedervaren van het eerste zondagelftal
in de jaren zeventig gekarakteriseerd. Hoe anders verliepen de volgende jaren. In 1986 was
het treurnis alom, want na ruim dertig jaar degradeerde Vrone 1 uit de eerste klasse. En drie
jaar later belandden de zondagvoetballers zelfs in de kelder van het amateurvoetbal.
In 1990 leek de weg omhoog te zijn gevonden. Met Koert de Grootte aan het roer
werd via de nacompetitie promotie naar de tweede klasse afgedwongen. Langs de
zelfde weg werd twee jaar later, met Sjaak de Graaff als hoofdtrainer, de eerste klasse
weer bereikt. Het verblijf daarin duurde slechts één seizoen. Door twee opeenvolgen
de degradaties duikelde Vrone 1 weer naar de derde klasse, een niveau waarin men
qua spelerspotentieel zeker niet thuishoorde. Dat bleek gelukkig snel, want onder be
wind van Rob Silva werd in mei 1995 de titel behaald - het eerste kampioenschap na
53 jaar! Destijds, in 1942, werd promotie naar de vierde klasse KNVB afgedwongen.
Of Vrone 1 ooit op dat niveau zal terugkeren De tijd zal het leren.
Bron: Ontleend aan de jubileumuitgave SV Vrone 1920-1995, uitgebracht in 1996 door Peter Bak,
met toestemming van de auteur.
