Vrone vroeger (II: 1965-1995)
Na jaren van sportieve mineur kon tweede secretaris Cees Kloosterboer in zijn
jaarverslag van het seizoen 1964-1965 gelukkig weer iets positiefs over Vrone 1
melden. Het elftal was comfortabel in de middenmoot van de eerste klasse geëindigd,
en dat was lang geleden De komst van de ambitieuze Van Raamsdonk als trainer
lijkt daaraan niet vreemd te zijn geweest. Hij had er op de training de wind er flink
onder, hield voor elke wedstrijd een tactische bespreking en ging ook mee naar
uitwedstrijden. Het bestuur was buitengewoon content met de nieuwe trainer, zij
het penningmeester 'ome' Aris Bobeldijk wat minder, want Van Raamsdonk wilde
wel boter bij de vis. Hij vroeg veertig gulden per week - dat was andere koffie dan
Klinkhamer die voor een appel en een ei op het veld had gestaan. Maar toen Van
Raamsdonk ook nog om een massagetafel vroeg, bleef de geldkist van 'ome' Aris op
slot. Het kneden van dijen en kuiten moest maar op de bestuurstafel gebeuren.
De betere resultaten van Vrone 1 vertaalden zich niet in frequenter trainingsbezoek.
Trainer Van Raamsdonk stak zijn ergernis daarover niet onder stoelen of banken; op
jaarvergaderingen aarzelde hij niet de slechte mentaliteit van de selectiespelers aan
de kaak te stellen. Daarmee gaf hij echter wel aanleiding tot kritische vragen over
de zwaar op de begroting drukkende post 'salaris hoofdtrainer'. Vooralsnog leken de
goede resultaten in de competitie Van Raamsdonks aanstelling te rechtvaardigen; in
het seizoen 1967-1968 eindigde Vrone 1 zelfs op de tweede plaats. Blijkbaar trokken
de heren spelers daaruit de conclusie dat ze nog minder konden trainen, want tijdens
het volgende seizoen was de trainingsanimo om te huilen, als we de bestuursleden
tenminste mogen geloven. De criticasters van een bepaalde trainer kregen weer de
overhand: vier tientjes per week voor '2 rondjes lopen, wat op doel hengsten en een
partijtje' was veuls te veul.
En zo kwam het dat aan het begin van het seizoen 1969-1970 Dirk Klinkhamer weer
voor de selectiegroep stond. Tijdens trainingen en wedstrijden hoefde hem weinig
te ontgaan, want bij zijn afscheid als voorzitter in 1967 was hij verblijd met een
verrekijker, 'met tas'. De come back van 'Klink' kon het tij echter niet keren. Op de
trainingsavonden kwam hij zelden ogen tekort en 's zondags tijdens de wedstrijden
moeten er regelmatig momenten zijn geweest dat hij ze wilde dichtdoen. Aan de
Boeterslaan werd het degradatiespook weer regelmatig waargenomen.
37
