oudejaarsdag enz., zodat de penningmeester met een blij gezicht door de school liep omdat de
verouderde leermiddelen waren vervangen.
Juni 2009 zocht ik Har thuis op. Gewoonlijk liep hij moeilijk, kon hij haast niet gaan zitten en
had hij veel pijn. Toen, op die dag, kwam hij bijna jubelend de kamer binnenstappen en had
Har een glans op zijn gezicht, toen hij ons zag en vertelde dat Siem bij hem was geweest. Toen
deze op wilde opstappen zei hij: 'Ik ga aardappelen rooien'. Har's reactie was: 'Siem, mag ik je
helpen?' Deze antwoordde: 'Nee, want dat kan jij niet meer'. Toen Har volhield dat dit wel zou
meevallen en dat hij toch zo dolgraag weer eens aardappelen wilde rooien zei Siem: 'Ga dan
maar met me mee, ik wil dat wel eens zien'. En vertelde hij ons 'ik heb op mijn knieën liggend
een mandje vol aardappelen gekregen. Die heeft Siem mij als loon mee naar huis gegeven'.
Later vertelde Siem: "We hebben toen samen een pracht dag gehad. Har voelde zich heel goed
en besloot de dag met Volgend jaar gaan we samen poters kopen.", hetgeen ook gebeurd
is. Dat de tuinbouwschool een goede keus was geweest bewees Har door als tuinder zaad te
winnen van witlof. Het zaad werd gezaaid en daaruit groeiden gezonde planten, die het echte
'grondlof leverden. Ieder jaar kwam hij: 'Ik heb nog wat witlofplanten over. Is het wat voor je?
Onlangs dacht ik: 'Dit jaar geen witlof... Op de dag volgend op Har's sterfdag bracht Siem me
een aantal keurig verpakte witlofplanten.
Tot slot: 173 jaar ervaring!
A. Brandsma
