Daar stonden we, in een zelfde benarde situatie als in het eerder geschre
ven verhaal over mijn benzine-tekort.
De enige oplossing leek te zijn om naar een van de boerderijen te lopen,
die her en der in het wijde land verspreid lagen en de boer te vragen of
hij misschien met zijn trekker te hulp wilde komen. We voorzagen echter
dat deze weinig zin zou hebben in zo n nachtelijke reddingsoperatie. Mis
schien zou hij zelfs al op bed liggen en wakker moeten worden gemaakt.
We hadden hier nog nauwelijks over gesproken toen uit het niets ook nu
een auto aan kwam rijden. Deze stopte bij ons en er stapten vier mannen
uit, vier sterke kerels, die gezamenlijk om mijn auto gingen staan en deze
met vereende kracht naar boven wisten te drukken, over de berm op de
weg, ons in de grootste verbazing achterlatend.
Ongelooflijk! Geen schrammetje schade. Ook geen commentaar. Ze ver
trokken even stil als ze gekomen waren en wij konden ongestoord naar
huis rijden.
Ik moet denken aan de laatste regels van een bekend psalmvers "Het is
een wonder in onz' ogen. Wij zien het, maar doorgronden 't niet"
N F Spaan
94
