93
De bestuurder stopte, stapte uit, maakte de kofferbak open en haalde daar
een blik met benzine uit te voorschijn, waarmee hij naar ons toe kwant. We
goten het kostbare vocht in de tank van ntijn auto.We waren gered!
We waren te verbouwereerd 0111 te vragen waar de goede man vandaan
kwam en waar hij naar toe ging en - dat was het meest bijzondere - waarom
hij met een reserve -blik benzine van huis was gegaan. Want wie neemt
nu in vredesnaam een blik van deze brandstof mee als hij met zijn auto
vertrekt
Ik heb het als een wonder, beschouwd!
N F Spaan
WAAR GEBEURD (II)
We hadden een kantoor, dat zich richtte op bedrijfs-economisch onder
zoek en belastingzaken voor bedrijven voornamelijk in de landbouw.
Een hele mondvol! Om meer bekendheid aan de zaak te geven, huurden
we zo n dertig jaar geleden een stand op de Westfriese Flora in Bovenkar-
spel.
Uiteraard dienden we tijdens de open dagen van de Flora beurtelings aan
wezig te zijn. Op een van deze dagen waren een paar medewerkers en ik
zelf ter plaatse. We zouden eerst laat in de avond naar huis terug kunnen
keren.
Zo werd het, als ik me goede herinner, ongeveer elf uur eer we de Flora
verlieten, in dezelfde auto die ik in mijn eerste verslag noemde, de Volvo P
544. Ik besloot door de Schermer naar huis te gaan. Het had een paar dagen
hard gevroren en er was veel sneeuw gevallen, zodat we wel voorzichtig
moesten zijn.
In deze polder staan sommige wegen haaks op andere.
Op een bepaalde plek moest ik links afslaan. Ter plaatse gekomen zag ik
echter door de dikke laag sneeuw te laat de betreffende zijweg. Ik remde
af, maar gleed door het gladde wegdek rechtdoor, precies tussen twee pa
len in en belandde op de evenwijdig aan de weg liggende sloot.
Dat was op zichzelf niet zo erg, de sneeuwlaag droeg er zorg voor dat ik
zacht terecht kwam en het ijs er onder was sterk genoeg om de auto te
dragen. Maar ik kon met geen mogelijkheid op eigen kracht weer de wal
op te komen.
