In dat wat zich van de zeventiende eeuw tot heden afspeelde, veranderden
natuurlijk vele mogelijkheden en omstandigheden. Maar de mens bleef die
hij was. Op en grafsteen in een van die jaren staat "Wij waren als Ghij".
Inderdaad! Dromen en verwachtingen, vreugde en verdriet kenden onze
voorvaderen even goed als wij ze kennen.
Ze kunnen niet tot uiting komen in het verhaal, dat ik van het verleden
schreef. Ze worden soms ontroerend aan het licht gebracht in een gedicht
zoals dat wat ik als sluitstuk opneem.
Daarin ligt alles besloten wat niet in een nuchter relaas van gebeurtenissen
is weer te geven....
"Zeven maal om de aarde te gaan,
als het zou moeten op handen en voeten.
Zeven maal om die ene te groeten
die daar lachend te wachten zou staan.
Zeven maal om de aarde te gaan.
Zeven maal over de zeeen te gaan,
schraal in de kleren, wat zou het mij deren,
kon uit de dood ik die ene doen keren.
Zeven maal over de zeeen te gaan,
Zeven maal om met zijn tweeen te staan".
N. F. Spaan
91
