In de winter slapen ze in de modder maar zodra de temperatuur boven
de -3 C komt kun je ze al in een wak vangen. Als paling heb je toch een
byzonder leven. Stel je bent een volwassen paling en je woont rustig in de
Ringvaart (of liever nog in de Hoornse Vaart want daar woon je op stand en
daar woont de elite van de paling). Je eet elke dag je buikje vol met larven,
slakjes en kleine visjes, en het leven is aangenaam.Maar is de Herfst gaan
opeens de hormonen opspelen en krijg je een onbedaarlijke drang om op
reis te gaan. Je moet en je zal opeens naar de Saragossa-zee (bij de Bermu
da's). Het lijkt wel een epidemie want al je vrinden hebben hetzelfde en
het is druk in het water. Je bent niet te stoppen en als je bij een sluisje komt
en je kan niet verder, dan wacht je op een fikse bui en zwemt de wallekant
op en duikt aan de andere kant weer in het water.
Vreselijk is het om toe te zien hoe soms mensen enkele van je vrinden of
naaste familie-leden wegpakken en je ziet ze nooit meer terug. Maar voort
ga je, door sloten en kanalen. Vreemd is dat hoe dichter je bij de zee komt
hoe groter je ogen worden. Vlak bij de zee -wellicht door het zoutere wa
ter- en bij IJmuiden, heb je zelfs schotel-ogen, en in de zee worden ze nog
groter. Je zwemt en je zwemt als een kampioen en met rustige slag ga je
richting Bermuda's om te paaien.
Daar is het grote weerzien met familie en vrienden. De mannetjes zijn klein
tot ca. 230 gram, maar de vrouwtjes zijn beduidend groter, wel tot 2 kg.
Je hebt hier een fantastische tijd want je vermaakt je uitstekend, totdat je
gezondheid het laat afweten en je afscheid moet namen van je kinderen
en je alleen nog voer bent voor de lokale visstand. Ja, het leven is hard,
ook voor een paling. Intussen zijn de kinderen uit de larventijd en op een
warme dag krijgen ze de kriebels en willen wel eens zien hoe het land van
pa er uit ziet. Ze zwemmen dan massaal richting Frankrijk en doen wel 2
jaar over die reis. Niks geen zeekaarten maar gewoon op instinkt zoeken
zij hun weg. Bij Frankrijk is het oppassen geblazen. Hier baggeren grote
schepen de zee leeg op jacht naar glasaaltjes om te worden verkocht aan
chinese paling-kwekers
Het is nog niet mogelijk gebleken om lokaal de palingen te laten paaien en
dan de larven op te fokken tot glasaal en zo palingen te kweken. Men heeft
nog steeds de glasaal nodig die helemaal uit de Saragossa-zee moet komen.
Door al dat baggeren raakt echter de palingstand -ook in Nederland- ern
stig verstoord. En als de glasaal dan uiteindelijk hier aankomt, dan duurt
het nog ruim 2 jaar voordat het een paling is die gegeten kan worden.
Door deze overbevissing is bovendien de prijs enorm gestegen: net na de
oorlog kostte een kg.glasaal ca. 20 gulden, maar thans moet men al ruim
1000 Euro betalen voor 1 kg.
34
