Het eerste jaar hier, 1974, was gelijk een jaar dat niets wilde! Tulpen goed
koop, kool niks waard en een super natte herfst waarin het heel moelijk
was de oogst op een goede manier van het land te krijgen.Toch bleek nu
ook weer dat alle tijden weer tijden hebben, want zo slecht als het ging
in 1974, zo goed werd het in '75 en '76 was nog beter! Ontzettend droog
in heel Europa! Vader was in het rijke bezit van een regeninstallatie, nou
die heeft vele uren gedraaid toen. Kool, uien en pootaardappelen brachten
toen prijzen op waarvan men nu, anno 2005, slechts van kan dromen! Ook
de tulpenmarkt kroop uit het dal dus het ging ze gewoon goed, die tuinders
uit Sint Pancras en omstreken!! Het waren de jaren dat ik op de Middelbare
Tuinbouwschool in Hoorn liep. Vader zag in mij zijn opvolger. Het was
ook vanzelfsprekend dat ik na mijn schooltijd ook hier werkzaam zou zijn.
Tegenwoordig is het gebruikelijk, en ook goed denk ik, als de jongens als
ze van school komen een buitenlandstage of zoiets gaan doen, maar mijn
vader was daar nooit een voorstander van. Stel je voor dat ie wegblijft!!
Eind jaren 70, toen ik van school kwam werd het vanzelfsprekende een
feit. Vroeger raakte je mee naar de akker, dit was eigenlijk hetzelfde!! Bol
len rooien, ja uitploegen met de agria en opzoeken met scholieren.Alles in
gaasbakken, drogen op het land over de trilzeef en dan pellen in de schuur.
Eerst op peltafels, daar werden die bollen opgestort, dan gepeld, alles per
kistje natuurlijk, uurloon was ondoenlijk want de één kon het 5x zo snel
dan de ander. Daarna gesorteerd en afgeleverd.
Het veranderde snel toen de koolboxen hun intrede deden. Niet meer de
kool stapelen op 'walen' zoals men dat noemde, dan ging het op het land
de wagen op, stuk voor stuk, en in het koelhuis de wagen weer af, ook stuk
voor stuk. Nu met die boxen werden ze op het land in ijzeren kisten met
een pallet eronder gelegd en deze boxen met een inhoud van ca. 1000
kg in de koelcel gereden. Het is begrijpelijk dat de heftruck waar dit mee
gebeurde niet alleen gebruikt werd voor de kool, maar al heel snel een
onmisbaar hulpmiddel werd. Een sterke knecht en nooit 'loof'! De teelten
waren nog altijd heel traditioneel. Dit vanuit de overtuiging dat als het met
het ene niet ging dan zou het andere wel beter zijn. Op één paard wedden
maakte je kwetsbaar. Zodoende van alles wat; paar hectare uien, paar hec
tare kool, aardappe- len idem en een uitstapje naar een stukje knolselderij
met daarnaast natuurlijk de tulpen. Ook het telen van lelies werd aantrek
kelijk, dus ook daar werd mee begonnen. In de lelies kwamen nieuwe ras
sen waarvan de teelt en de opbrengst heel aantrekkelijk leken. In 1981
werd er een stuk schuur aangebouwd, meer ruimte voor het bewaren van
de tulpen, maar tevens een droogwand waar de uien in kisten met warmte
128
