De uitvoering was in Maart. Dirk aan 't leren en repeteren. De Rozen aan
het overhoren en het ging prima thuis. Maar ja, op het toneel voor een
volle zaal is het toch anders. Dus Dirk begon:
"Het is Lente, de krokusjes bloeien, de zwaluwen bouwen hun nestjes." En
toen hield 't op. Dirk hield even op maar het schoot hem niet te binnen
hoe het verder moest, dus hij begon opnieuw. :"'t Is Lente, "maar na de
derde regel kwam er niets meer.Tegenwoordig zouden we zeggen: hij had
een black-out". Dirk hield nog moedig stand; de zaal werd al wat onrustig
en weer begon hij opnieuw, en het publiek ging meedoen, en het eind van
het liedje was dat de zaal plat lag van de lol.
Dirk's voordracht was het succes van de avond. En daar moet ik dan weer
aan denken als Toon Hermans in een herhaling is op de T.V. met 't liedje
"wat ritselt in het struikgewas,het is een eh,eh,
Verder komt dat ook niet. Toon begint ook steeds opnieuw en ook daar
begint de zaal mee te brullen. Alleen is dat dan de bedoeling en dat was
het bij D.B. niet. Maar zo zie je dat je bijna zonder tekst een prachtige voor
dracht kunt houden.
Jannie de Boer-Mulder.
Stompetoren.
120
