Eén of twee jaar na de oorlog vond de eerste contributieverhoging plaats.
Tot die tijd was het altijd nog twee cent per week per persoon Toen werd
het verhoogd tot vier cent p. persoon p. week. Dit mocht ook wel, want
kostte een begrafenis in 1923 gemiddeld 50,-, dat was in 1947 opgelopen
tot 110,-.
In 1949 bedankte Willem Keizer als adviseur Hij werd opgevolgd door zijn
schoonzoon Cor Madderom, zijn zoon Jaap was toen reeds penningmees
ter-secretaris van Memento-Mori. Tamis was noe adviseur van de katholie
ke leden.
De mensen waren toen van mening dat ze in een dure tijd leefden In 1923
ontving Stammis voor zijn werk als bode 100,- In 1948 was dit 200,- en
in 1954 306,- (het werk van een bode bestond vooral uit het ophalen van
de wekelijkse contributie - het lijkt er op dat aanvankelijk de betaling op
afstempelkaarten werd bijgehouden.)
1953 was voor de vereniging een slecht jaar. Er waren toen veel begrafenis
sen van leden en daarvoor werd de verenigingskas aangesproken Slechts
weinig niet-leden deden een beroep op de diensten van Memento-Mori, dus
van die kant waren de inkomsten gering. Toch was men zo bewogen met de
mensen, die in de overstroomde gebieden van Zeeland en Zuid-Holland
woonden, dat men aan het voor de slachtoffers opgerichte nationale Ram
penfonds 225,- schonk.
In 1953 emigreerde Cor Madderom Dirk Klinkhamer, die enkele jaren eer
der als drager in dienst was gekomen, volgde hem op
Een andere bekende figuur in het dorp, zuster Noppen, die gedurende lange
tijd hielp wanneer iemand was overleden, werd opgevolgd door zuster Don,
die toen in het Kruisgebouw van de pas opgetrokken Nobelhof woonde.
In diezelfde tijd werd het 'rondzeggen' afgeschaft De vereniging had er
geen mensen meer voor Indien hier prijs op werd gesteld, wilden de advi
seurs het bij de buren van de overledene doen, 10 tot 15 adressen ter
weerszijden van het sterfhuis.
In 1958 moest schilder Kunst bedanken als drager, hij kreeg het steeds
drukker met zijn zaak en zag geen kans om steeds zijn werk te onderbreken.
Hij werd opgevolgd door Gerrit Dekker, de man van de (brom)fietsen.
In 1960 was Aart Schuur ernstig ziek geweest. Gelukkig herstelde hij, maar
hij vond toch dat de tijd was gekomen om te bedanken als voorzitter
58
