De Engelsen, voor wie het van groot belang was te kunnen beschikken over
een goede haven, hadden vanzelfsprekend een aanval op Den Helder op hun
programma staan en verwachtten daarbij zware tegenstand. Maar de gebra
den duiven vlogen hun als het ware in de mond Enige dagen later som
meerden de Engelsen de bij Den Helder liggende Bataafse vloot zich over
te geven Aanvankelijk had Story, de bevelhebber van de Frans-Bataafse
vloot hier weinig oren naar en wilde hij 'zijn eer verdedigen'. Het grootste
deel van de op de vloot aanwezige matrozen voelde meer voor het Oranje
boven dan voor de Bataafse leuzen en weigerde te vechten. Zo viel ook de
Bataafse vloot de Engelsen zonder slag of stoot in handen.
Story vertelde later:
""Ik was iets met de vloot terug ge
trokken omdat in Den Helder de
batterijen waren vernageld en ik
daarvan geen steun meer kon krijgen.
Toen de Engelse vloot naderde
maakten rebellen op één van onze
grootste schepen zich meester van de
kruitkamer en weigerden veel matro
zen om tegen de Engelsen te vech
ten. Ze gooiden hun kogels over
boord
Een echte vaderlander, een voor
stander van de goede zaak, die het
Bataafse vaderland wel wilde verde
digen werd door de oproermakers
overboord gegooid en verdronk
jammerlijk. Wat moest ik met zo'n
Spotprent "The sad story of Story" bende verraders uitrichten
Daendels was weinig content met de nieuwe situatie.
Hij verwachtte ieder ogenblik een volgende Engelse aanval (Die bleef aanvan
kelijk uit omdat de Engelsen zich eerst richting Den Helder wendden en vervolgens wachtten op
de komst van de Russen).
(de droeve geschiedenis van Story)
102
