Vanuit zee ondersteunde het scheepsgeschut de landing en dit geschiedde
zo doeltreffend dat het leger van Daendels zich heel ras terugtrok achter de
beschermende duinen.
Zodra de Engelsen voldoende mankracht op het strand hadden, vielen ze op
het in de duinen verschanste leger van Daendels aan. Na urenlange hevige
gevechten waren de Britten heer en meester van strand en duinen bij Grote
Keten.
's Avonds schreef Daendels aan opperbevelhebber Brune, die inmiddels
weer naar Den Haag was gegaan:
""Zoals verwacht landde de vijand tussen Groot e- en Kleine Keet en Het
weer was mooi, de zee was rustig
Onze jagers deden heftige aanvallen op den vijand, maar werden door 't
geweervuur achteruit gedreven. Met artillerie en cavalerie konden wij
in het zand- en duingebied weinig beginnen De gevechten duurden van
's morgens vroeg tot 5 a 6 uur in de avond
Nu hebben wij positie ingenomen van de Zijp aan de Noordzee tot aan
de Zuiderzee.""
Omdat hij bang was dat het contact met de in Den Helder gelegerde troepen
verloren zou gaan, gaf Daendels bevel het in Den Helder aanwezige geschut
te vernagelen en ook de andere krijgsbehoeften, die niet meegenomen kon
den worden, te vernietigen en vervolgens moesten de troepen Den Helder
verlaten en zich bij de zijne voegen.
De bevelvoerder in Den Helder Gilquin vond dit zo'n raar bevel, dat hij
hieraan pas wilde voldoen nadat hij daarvoor een schriftelijk bevel had ge
kregen
Voor hem en zijn mannen was de nachtelijke tocht naar Daandels lang niet
gemakkelijk, vanwege de omweg die in het duister door het Noordhollandse
polderland moest worden gemaakt
blz. 100: 27 aug 1799. Engelsen landen bij Callantsoog.
Op de achtergrond de Engelse viool, gehuld in kruitdamp en de 'vlotbrug' van de cha-
loupen. Op het strand oprukkende Engelse troepen. Vanaf de duinen proberen enkele
Bataafse soldaten met geweervuur de Engelsen te keren, andere militairen dragen een
gesneuvelde kolonel weg.
101
