Tenslotte was er Jaap Kooy van Hil. Hij woonde even noordelijker dan wij
aan de Benedenweg, ter hoogte van de in die tijd gebouwde Nobelhof.
Lange tijd maakte Jaap deel uit van het schoolbestuur Hij zei niet veel Maar
als hij iets zei, was het zaak om te luisteren, met zijn opmerkingen kon je je
voordeel doen.
'k Herinner me dat we ergens een proefles meemaakten Voor mij was het de
eerste of één van de eerste keren dat ik dit als hoofd van de school deed en ik
voelde de verantwoordelijkheid als een last op me drukken. Naar mijn me
ning bracht de man voor de klas er weinig van terecht, maar wie was ik om
dat als jong broekje zonder veel ervaring, te zeggen. En de mij vergezel
lende bestuursleden hadden hiervoor een vrije middag genomen dat ik ver
stoutte me niet om naar hen toe te gaan met het bericht: "Het spijt me wel,
heren, naar mijn mening een vergeefse reis", dit ook gezien het gering aantal
sollicitanten dat we hadden.
Het leek wel of Jaap Kooy mijn overpeinzingen had kunnen beluisteren, want
even later stond hij op, ging eens kijken bij enkele schrijvende kinderen in de
klas en terwijl hij bij me langs liep fluisterde hij: "Dit's niks, denk 'k". De
man in kwestie werd niet benoemd.
Jaap sprak nog het onvervalste dialect
Eens kreeg ik twee amarillusbollen van hem. "Ze kosten je niets, maar die
brief wil ik graag terug" zei hij Ik keek in de zak en zag niets, dat op een
brief leek en vertelde hem dat
"Nee" zei hij, "maar dat ding, dat jij een zak noemt, heet bij ons een brief
Enkele jaren ging ik, (reeds in de tijd dat ik nog onderwijzer was) met hem
op pad voor de zgn. Uniecollecte, een jaarlijkse collecte ten behoeve van het
christelijk onderwijs.
Een tijdrovende aangelegenheid Bij ieder huis werden we binnengeroepen.
Een vaste begroeting was: We hadden jullie al verwacht. En ook werd ons
steevast koffie of thee aangeboden. Door velen werd deze collecte gezien als
een belangrijke aangelegenheid en voor de eigen school, die toen financieel
zeer zwak stond maar ook voor veel andere, financieel nog zwakkere
scholen, werd royaal gegeven. Maar men verwachtte wel dat de collectanten
deze bezoeken niet gehaast zouden afraffelen, maar omstandig naar het wel
en wee van de betrokken personen zouden informeren. In de regel kostte het
dan ook een middag en drie avonden voordat we onze lijst met 50 tot 60
163
