Naar de bioscoop wilde ze beslist niet: "Ik heb mijn moeder op haar sterfbed
beloofd dat ik daar nooit naar toe zal gaan
Gelukkig dat haar inzet voor de school, voor haar ongelukkige broer Jan en
gedurende de oorlog voor verdrukte landgenoten (ze had enkele Joodse on
derduikers) niet onopgemerkt is gebleven en werd gewaardeerd met een ko
ninklijke onderscheiding
Een andere collega, over wie ik vooral in mijn eerste Pancrasser jaren vaak
en veel hoorde, maar die ik nooit heb ontmoet, omdat hij reeds in de dertiger
jaren stierf, was meester Ten Hoeve Over mijn andere voorgangers zoals
Kortleven en Monster sprak men niet vaak, over hem des te meer Voor ve
len was Ten Hoeve de meester die ze nooit en te nimmer zouden vergeten
Verhalen te over. Van "Looft den Heer", dat op zijn verzoek voor hem zong
toen hij op zijn sterfbed lag
Bakker Timmer die bijna
zijn gehele leven naast het
schoolplein woonde en
heel wat onderwijzers en
kinderen zag komen en
gaan, vertelde me eens dat
Ten Hoeve enkele maan
den voordat hij ziek werd
- de man was toen ruim 60
jaar - had gezegd als een
berg tegen zijn pensioen
op te zien Op ca. 61-
jarige leeftijd overleed hij.
Niemand kon zo voorle
zen als Ten Hoeve. De
kinderen hingen aan zijn
lippen, zo zei men. En
streng dat hij was We
sidderden Alleen een
jongetje Tromp werd an
ders aangepakt
150
'bakker' Timmer met enkele gevederde buren
