'Toverlicht op de gracht'
1P DE GRAfcffi.
Boekbespreking door Philip von der Zee
7XJVERLICHT
Recensie Touerlicht op de Gracht.
Hans Duin, Marion Lont en Peter Zethouen.
Natuurlijk heeft dhr. Jonkman groot
gelijk als hij op pagina 39 zegt: "dat
prachtige gebouw had nooit mogen ver
dwijnen". Het gaat natuurlijk over het
mooiste theater van Noord-Holland; het
in Jugendstil en Art-Deco opgetrokken
theater Royal.
Het boek 'Toverlicht op de Gracht' han
delt over de geschiedenis van deze bios
coop en theaterzaal, en de teloorgang
ervan. Alhoewel het gebouw er dus niet
meer is, behalve de gevel (kan die niet in
de oude staat hersteld worden?!), zijn er
nog wel de anekdotes. Het is de verdien
ste van het trio schrijvers dat deze vaak
smakelijke en gepassioneerde verhalen
zijn opgetekend, en dus voor het nage
slacht bewaard blijven. Dit zal niet alleen
de Historische Vereniging Schagen vro
lijk stemmen.
Het blijft verbazingwekkend te constate
ren dat menig landelijk bekend artiest in
ons kleine Schagen op de planken heeft
gestaan. Voorbeelden te over: Toon
Hermans, Albert Mol, Mary Dresselhuis,
Wim Sonneveld, Ko van Dijk en vele
anderen.
Wat misschien nog wel interessanter aan
deze uitgave is, zijn de vele Schagenezen
die een boekje open doen over hun bij
drage aan, of ervaringen in Royal. Zo ver
telt de al eerder genoemde Piet Jonkman
hoe hij het unieke draaibare toneel heeft
gebouwd met behulp van 90 boodschap
penwagenwieltjes.
Het verhaal van de 'macaroni-western' is
hilarisch. In een half geslaagde poging
de leerlingen van de toenmalige RSG van
de paasveemarkt (kroegen!) af te houden
had de schoolleiding besloten Royal af te
huren en een film te vertonen. Hoe enke
le leerlingen op deze verstoring van de
paasveepret reageerden vertelt Harry
Kooij.
MMSDUIN IWARION LONT PElERlöWNBfc
Natuurlijk mag in een verhaal over Royal
de legendarische familie Boon niet ont
breken, met name dhr. Leo Boon, de laat
ste telg uit het geslacht dat jaren lang het
theater bestierde. Erg vermakelijk zijn de
stukjes die handelen over zijn 'eigenaar
digheden'. Zo laat Dita van Rooy ons
weten dat het wel eens gebeurde dat de
verkeerde film werd opgezet of dat de rol
prent werd vertoond op de nog gesloten
gordijnen. Gekscherend werd er dan
gezegd: "Leo, hèje in Spoorzicht zeten"?
Ondanks de pogingen om een andere
bestemming voor het theater te vinden
werd uiteindelijk de slopershamer ter
hand genomen. Dat de Schagenezen de
hand ook een beetje in eigen boezem
mogen steken blijkt uit de opmerking
van notaris Schellekens bij de executie
verkoop in september 1986:" U bentin
groten getale komen opdagen. Als u met
z'n allen één keer per maand naar de
Schager bioscoop was gegaan, dan had
den we hier niet gezeten"
Laten we blij zijn met deze uitgave over de
geschiedenis van een opmerkelijk
Schagens gebouw en de mooie verhalen
die er bij horen. Zo blijft theater Royal
een plaatsje in ons Schagens hart behou
den.
18
