Hoe waarschuw je de burgers? De meesten van ons zijn wel in het bezit van een horloge en in elk huis hangen een of meerdere klokken. Als de klok het niet doet, kijken we op onze mobiele telefoon die ons elk gewenst moment - zelfs met bijbehorend beeld - in contact kan brengen met anderen. Je kunt ook nog de deur uit gaan zonder deze technische verworvenheden, dan heb je nog de torenklok die de tijd aangeeft en de sirenes die je waarschuwen bij calamiteiten. In 1883 ging dat wel iets anders. De toren was weliswaar voorzien van een uurwerk, maar dat was in het nachtelijk duister onzichtbaar. Bij brand, de ernstigste calamiteit die kon plaatsvinden, moesten de brandweerlieden met klokgelui gewaarschuwd worden want telefoon was er nog niet. Chemische rampen hoefde men nog niet te vrezen. Schagen was weliswaar aangesloten op het spoorwegnet maar over de rails reden nog geen tankwagens met brandbare of giftige stoffen. Het uitbreken van een mogelijke oorlog was ruim op tijd bekend en bij vliegende storm met het risico van dijkdoorbraak deed geen mens een oog dicht. Op 23 augustus 1883 bepaalde het Schager gemeentebestuur: bij welke huizen elk uur de tijd moest worden omgeroepen en wie er gewaarschuwd moest worden bij brand. Het uur moet worden geroepen bij de volgende huizen: Hoep Jb Schenk, burgemeester G. Langenberg D. Keet J. van de Maaten W.A. Hazeu, C. Smit C. de Pater, J. Noe J. Govers A. Helder, P. Stroomer Nieuwe Laagzijde Laan Lagezijde Loet Lage Noord Noord Bij brand moesten de volgende personen gewaarschuwd worden: C.N. Vlaming G.Langenberg Jan Jac. Bertz Jacob Bertz Jan Grootes Jan Mol Simon Rood Willem Vlaskamp J. Oudshoorn P. van der Struijff opzichter burgemeester klokluider idem idem idem idem idem veldwachter brigadier rijksveldwachter brandmeester idem Arie Meijer Dirk Stolp Willem Roggeveen Kz. idem MichielGielens idem Jan Keet Dz. idem Bron: Schagen, Archief van het gemeente bestuur (1814-1940), nr. 74, Register van de raadsbesluiten (los stuk).

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kakelepost - Schagen | 2004 | | pagina 10