8
De Kroniek van
Maria Boodschap
os, wat mocht
k in handen
en dorpen. Al
oderingvan
de glasfoto's
iracht, viel mij
Schager foto
Ik begon te
gensCi35,
in plaatsen in
ergen,
De foto van
dens deze
e foto's in te
heid om het
een van de
o gevolgd
ats in dat jaar,
•e conclusie
agen
Met de tijd mee
Op 9 februari was ons moeder een jaar in Sehagen;
't was op een zaterdag 's middags hebben we een paar
gezellige uurtjes gehad. We hebben moeder een klein
knutseltje aangeboden en hebben in een versje onze dank
betoond voor alles wat moeder in het afgelopen jaar voor
ons gedaan heeft.
Steeds was moeder maar weer aan het kijken
naar onze refter en recreatiezaal. De muren zo
gevlekt, de schildering zo donker, de enorme
schilderijen die er hingen, het balken pla
fond., 't was echt iets van voor 30 jaar terug.
Er was een donkere hoek achter moeders
stoel en de H. Vincentius en de H. Jozef ston
den nog steeds op een stoof boven op de kast
te kijken naar de luchtballonnen die in de
hoogte geschilderd waren. Nee, zei moeder
daar moet ik iets anders voor hebben; dan nog
de werkkast in de refter, het muffe kastje in de
recreatiezaal waar de zusters hun recreatie
spullen in hadden en meer van die zaken. We
moeten toch ook met de tijd mee, en ons aan
passen.
Zo werd de eerste vergadering belegd op 2
februari, 't Was nog wikken en wegen en
bepraten, maar moeder hield vol en na over
leg met pastoor en kerkbestuur werd er een
week later beslist dat we mochten gaan verbe
teren. Moeder had al mooie ideeën in haar
hoofd en de bisschoppelijke inspecteur werd
ontboden. Deze achtte het ook nodig dat alles
een goede beurt kreeg. Timmerman Dekker
en schilder Meereboer moesten de zaak maar
eens bekijken en op papier zetten. We hadden
er allemaal zin in. Moeder zei; 'We zullen zor
gen dat 't netjes voor elkaar komt'. De heer
Blank, de bisschoppelijk inspecteur had met
moeder de zaak goed bekeken. Op maandag
morgen 13 februari was het een echte volks
verhuizing. De tafel van de recreatiezaal werd
omhoog gehesen naar de middengang van de
slaapzaal; die zou voor zeven tot acht weken
dienst doen als refter, 's Middags hielden we
recreatie in de kleine spreekkamer of in de
modevakschool. Boeken en porselein brach
ten we onder in verschillende kasten op de
slaapzaal. De tafels van de ref
ter gingen naar de mangelzol-
der en de twee voorste kasten
gingen ook naar boven en de
kasten tegen de achtermuur
werden afgebroken, dus ook
de werkkast. Iedereen hielp mee sjouwen en
uitruimen zodat om 10 uur alles er uit gedra
gen was. Nu begon het lieve leven. Dekker
was de hoofdpersoon met zijn grote stellin
gen want ook het plafond kreeg een grote
beurt. De balkenhemel werd verborgen achter
een laag van board dat met ijzeren haken vast
gezet werd.
De muren werden nu geheel wit en voorzien
van een nieuwe lambrisering van geribd
board, heel lichtgrijs geschilderd, en de ver
warmingskachels werden verzet. Alles werd
onderhanden genomen, veranderd en verbe
terd. De inspecteur kwam geregeld kijken en
overlegde de werkzaamheden met moeder.
De ramen en glasruiten moesten ook veran
derd worden want moeder wilde graag meer
licht in de refter hebben. We moesten daar
altijd de lamp aan hebben. Ook moeder vica-
res had bij de vorige visitatie gezegd dat er
meer licht moest komen. Er werd dus, na veel
wikken en wegen, besloten om een groot
raam te plaatsen met ondoorzichtig glas.
Zondags na de Hoogmis gingen moeder en
wat zusters even kijken hoe ver men met onze
refter was gevorderd, want in de week was het
manvolk er de baas. Elke week konden we
zien dat er weer hard gewerkt was. Dat moest
wel want moeder had gevraagd of de verbou
wing met Pasen klaar kon zijn. Pasen was op
21 april, dus Dekker met zijn stafwerkte vlij
tig door evenals schilder Meereboer.
Het werd piekfijn, echt naar moeders zin.
Alles licht geschilderd en mooie glasruiten. In
de recreatiezaal zijn nieuwe lampen gekomen
met helder licht en tot onze vreugde mooie
recreatiekastjes tegen de muur van moeders
kamertje. Daar zijn we allemaal erg blij mee
15
