vrouwtjes. Verder nog een paar aardige voordrachtjes en
gymnastiekspelletjes, rijdansje enz. Tini Schaafsma schonk een kruislampje,
door haar vader zelf vervaardigd, als geschenkje aan.
Daarvoor hadden de kinderen wel iets extra's verdiend, doch er was niet op
gerekend. Gelukkig kwam er een kleine oplossing, het was juist in de
vakantie en nu mochten alle kinderen op een middag (daarvoor bestemd) op
een feestje komen waarbij ze dan getrakteerd zouden worden. Een luid hoera
klonk door de feestzaal. De hoofdonderwijzer wist er raad op. Een film werd
afgedraaid en tussen die aardige bedrijven door een kleine pauze gehouden
om de keeltjes te smeren en te verfrissen. Zo genoot ook de blije Schagense
jeugd van ons mooi Diamanten feest!
Ook de jongelui, leden van de gezellenvereniging, hadden een uitnodiging
ons bereid, om een mooi toneelstuk uit te voeren, titel "Het brood der
kinderen". De speelschool was weer rijk bezet door alle zusters, de
bewoners(sters) van ons huis en genodigden van buiten. Ook mijnheer deken
en beide kapelaans waren in de feestzaal vertegenwoordigd. Het bracht ons
een knusse fijne avond. Wel een bewijs hoe de parochiegeestelijken en de
parochianen van Schagen met ons feest hebben meegeleefd en gewerkt om
dit feest in alle opzichten rijk te doen slagen ondanks de benarde tijden van
de bezetting van ons landje.
Nog enige maanden voor dit feest mag hier even aangestipt worden.
Alle scholen bezet
De taalschool en de openbare lagere school werden bezet door de
Weermacht. Dat was heel erg voor het onderwijs en er waren in Schagen
nergens geen lokalen disponibel te krijgen om de lieve jeugd onder te
brengen. De jeugd van deze tijd is toch al reeds zo baldadig! Het
onderwijspersoneel zat met de handen in het haar. Wat nu begonnen? De
jeugd aan zijn lot overlaten in geen geval! De Weermacht bekommerde zich
niet over de beide scholen, waarbij ook de openbare kleuterschool en de
Landbouwschool werden bezet. Ten einde raad klopte het schoolbestuur bij
meneer deken aan en de oplossing (wel primitief) was spoedig gevonden.
Mijnheer deken deed een verzoek aan moeder om de naaischool alsook de
kleuterschool te mogen gebruiken voor het welzijn der Schagense jeugd,
daar er nergens geen gelegenheid was werd dat dan ook goed gevonden en
werden de kleutertjes naar huis gestuurd, die anderhalfjaar vakantie hebben
gehad, een ramp voor de kleuters, maar niet minder voor de moeders die
telkens maar vroegen: "Heeft zuster nog geen school voor onze kleintjes?"
vooral met schoonmaaktijd.
Ook wij zaten al eens in angst omdat alle scholen ,en ook particulieren
woningen, werden gevorderd voor de Omes! Reeds tweemaal werd ons een
bezoek gebracht en werden alle vertrekken bezichtigd, en neen, 't was niet
geschikt "Alles zu klein, zu klein". Ook de keuken "nein, nein", viel niet in
de smaak. Vooral de mannenzaal, waar het geweldig smookte van de
pijpjesrook, daar was alles spoedig bekeken. Onderwijl staken we spoedig in
de kapel een kaarsje op, en met de smeekbede van "Sint Jozef zorg" liep
alles goed af. Wat bracht zo'n bezoek steeds beroering in ons huis! Van onze
pensiondames waren sommigen geheel van streek, ook die werden spoedig
weer blij gemaakt als het gevaar weer geweken was.
Maria Boodschap gedeeltelijk gevorderd
Toch mocht het geen gebedsverhoring blijven. Ja, St. Jozef heeft wel veel te
zeggen, maar O.L. Heer had een grote beproeving voor ons klooster reeds
vastgelegd. Zeker, we moesten de lieve Heer al zeer dankbaar zijn tot heden
toe nog ons huis te bezitten, temeer er reeds zovele kloosters en scholen al
bezet waren. Einde november 1943 werden we weer met bezoek opgeschrikt
en deze keer werd het ernst met de zaak. De bezichtiging ging deze keer
20
De Kakelepost, juni 1999
