alle bewoners van Den Helder de stad verlieten en in de omstreken een veilig
toevluchtsoord zochten. Ook wij werden overstroomd door vluchtelingen.
Het speellokaal der kleuterschool werd toen voor vluchtelingen ingericht.
Acht onzer werden daar ondergebracht die daar konden eten en slapen. Een
vader, moeder en dochter, de familie Limonard, kregen een plaatsje in ons
tuinhuis terwijl nog een oude heer die heel ernstig ziek was, met zijn vrouw
in de grote spreekkamer, die als ziekenkamer werd ingericht, hun verblijf
kregen. Tegen de avond kwamen ook de zusters Dominicanessen, die in het
St. Lidwina ziekenhuis in Den Helder en ook in de scholen werkzaam zijn,
bij ons om onderdak aankloppen. Alle zieken waren naar Alkmaar vervoerd
en ook de zusters konden wegens het grote gevaar niet in hun gesticht
blijven. Vijftien zusters hebben toen die eerste nacht bij ons gelogeerd,
terwijl er twee in de pastorie en twee bij de familie Bolte een liefderijk
verblijf werd aangeboden. De volgende morgen zijn de zusters weer naar
Den Helder vertrokken. Vele van de zusters zijn naar andere huizen van hun
congregatie verplaatst, terwijl de eerwaarde priorin2 met nog vijf zusters in
Den Helder gebleven zijn. Deze zusters zijn zes weken lang alle avonden
hier gekomen om te slapen, en vertrokken dan 's morgens met de eerste trein
naar Den Helder.
De familie die in de grote spreekkamer haar verblijf had, is maar twee weken
gebleven, want toen is die zieke meneer overleden en is de juffrouw met
haar kinderen weer vertrokken. De overige vluchtelingen zijn allen de gehele
zomer gebleven. In de maand augustus werd het wat rustiger in Den Helder
en in de eerste week van september zijn allen weer naar Den Helder
teruggegaan. Die rust duurde evenwel niet lang, en in het begin van oktober
werd Den Helder weer op verschillende plaatsen gebombardeerd. Spoedig
vluchtten de bewoners weer uit Den Helder en ook de familie Ran die in de
zomer bij ons waren geweest kwam weder bij ons aankloppen. Vader,
moeder en twee dochters en nu ook nog een schoonzuster, ene weduwe Ran.
Nu echter konden wij het speellokaal van de kleuterschool niet meer voor
hun verblijf inrichten omdat de kinderen nu niet meer buiten konden spelen
en dus het speellokaal niet meer konden missen. Nu werd besloten de familie
de kleine spreekkamer te laten bewonen en op de zolder te laten slapen.
De lift
Gelukkig hadden wij dit jaar, juist voor de oorlog, een lift ten geschenke
gekregen van twee onzer kostdames, waarvan de ene reeds overleden was.
Deze dame was lang in betrekking geweest bij een welgestelde heer, ene
mijnheer Henneman. Nu had deze juffrouw altijd gezegd: "Als mijnheer bij
zijn sterven mij een legaatje geeft, dan laat ik daar een lift voor maken". En
werkelijk, bij het overlijden van mijnheer Henneman kreeg Chrisje Tames
(zo heette deze juffrouw) een legaatje van f1000,--. Dit was echter niet
voldoende, en daarom werd er door een andere dame nog f500,bij
gegeven. Het overige is er door het kerkbestuur bij gedaan. Jammer genoeg
was Chrisje Tames reeds overleden eer de lift in gebruik was. Toch zal het
altijd een dankbare herinnering blijven aan haar, die daarvan de eerste
aanleiding geweest is, want dagelijks wordt er een goed gebruik van de lift
gemaakt door onze hulpbehoevende verpleegden en ook door de zusters.
Ook voor onze vluchtelingen kwam nu de lift goed te pas, want vader Ran
was al 86 jaar en kon dus moeilijk trappenlopen.
Een gouden huwelijksfeest
Op het feest van Christus Koningschap, 27 oktober, vierde het echtpaar Ran
hun gouden huwelijksfeest. Dat mocht natuurlijk niet ongemerkt voorbij
gaan. Voor deze dag werd het speellokaal der kleuterschool weer ontruimd
2 Priorin Overste van bepaalde vrouwenkloosters.
Historische Vereniging Schagen e.o.
13
