Zelfs de Put vroor dicht
2)e luateró vrooren dijt, hoewe lhet niet en iriou,
2> rie mannen itonden doe tot Scha jen in de Put
PuertbaciS, eu de derde tvaó J<„> Ut.
2) e een u/ai J/an Scho re (da m, SSirh Sdlomp die wai de
tweede,
R.J.M. van de Pol
Ook de zeventiende en achttiende eeuw kenden strenge winters. In 1659 en
1709 was het zo koud dat het ijs in de put op de Marktplaats sterk genoeg
was om meerdere volwassenen te dragen. De kroniekschrijver Dirk Burger
van Schoorl vond dit zo bijzonder, dat hij in zijn Chronyk van Schagen
- uitgegeven in 1710 - het volgende gedicht opnam.
Dot Schagen hier in t Sdorp, gebeurden t nu aldui,
woeij een Ooite wind, die hrajt een jroote houde;
de;
JL men Zhmw ichreef, van zeitien hondert jaren,
Yjejen en vijftig mee: ih za( t rrni uerhtaren;
Jl op den elfden dag van Sel ruariuó,
di(jen hier in
Z)aar woej een
Waar doen men weder ichreef zeventien hondert nejen,
Zoo ii de felle Vorit iveer in iPut gezegen:
Sn Jfanuarij hoor, den twee-en-twintijiten daj,
Wen wederom op t t/js vier YYjani-perzoonen zaj;
Sn Ziewert van Yjeich; pjan Sfooper wai ooh meede;
Zj dronhen daar op t Lji, vier Sdan ajt-juldeni Sier:
Sen-halfje Srandewjn, wai dat jeen hout plezier.
Zei duim en een cpiartier wai t l/ji doen dih jevrooren,
Jl in de Schajer Sut, alzoo jij hier hont hooren.
Sbaarom zoo ichreef ih dit, al ii het vrij wat rouw,
Sn ooh wat lang verleen,
oni met vergee
ten
Gezicht op de voorgebou
wen van het slot met de put
op de voorgrond. v
