was een hele toer om dit kostbare bezit
weer terug te veroveren. Toen het water
langzamerhand begon te zakken nam Meester
Burger regelmatig de kinderen mee de
polder in. Samen bekeken ze dan welke
verwoestingen het water had aangericht.
De wandelingen gingen na verloop van tijd
steeds verder de polder in. Toen de winter
van 1945 intrad werd het schooltje weer
opgeheven en verhuisde het naar het
gymnastieklokaal van de lagere school in
Wieringerwaard.
Verhuizen.
Niet alleen het schooltje verhuisde, ook de
familie Venema kreeg andere woonruimte.
In de villa van de opa van Ard Schenk, ook
aan de Barsingerweg, maar meer richting
Wieringerwaard. Daar was veel meer ruim
te. Er woonden nog twee andere gezinnen,
te weten de families Gorter en Scholten.
Er waren drie verdiepingen, een mooie
boekenkast en zelfs een piano. Dit alles
maakte veel indruk op de jonge Rinus. Hier
verbleef de familie tot 1947. Toen werd een
tijdelijke ruimte betrokken aan de vertrouwde
Schelpenbolweg, bij de familie Kooy. Vanaf
hier fietste Rinus elke dag naar de school in
Wieringerwaard. Mooi zijn de herinneringen
aan de winterperiode, want toen mocht hij
regelmatig mee met kolenboer Roozendaal
uit Slootdorp. De kolenboer fungeerde bij
hevige sneeuwval soms ook als postbode:
met paard en wagen bezorgde hij alle post
aan de weg.
Terug op de boerderij.
Rond de 12de verjaardag van Rinus heeft
het gezin de boerderij op Schelpenbolweg
8 weer betrokken. Totdat de bouw van de
schuur voltooid was woonden ze nog korte
tijd in de noodwoning achter op het erf.
Rinus fietste zijn laatste jaar van de
lagere school (7de klas) naar Slootdorp. Hij
kreeg weer les van meester Burger in de
noodschoot aan de Schoolstraat. "Nou,
ja, veel lessen kan ik me niet herinneren.
Eigenlijk was het alleen wat herhalen en ik
mocht samen met Koos Bos de tuin omspitten".
En zo kwam er rust in de roerige eerste 12
levensjaren van Rinus Venema.
Betty Tops
Kroniek no. 60,19e jaargang, 2011/3
De jonge Rinus met kalfje voor de noodwoning aan de Schelpenbolweg
