Het tukte ook niet iedereen zich daaraan te houden. Met zachte hand en veel takt is het uiteindelijk voor elkaar gekregen de cliënten, zoals de hulpvragers nu genoemd werden, te wennen aan deze werkwijze. De hulp zelf werd echter steeds op dezelfde vertrouwde manier gegeven. Vooral in de bejaardenhulp waar bijna altijd met vaste helpsters werd gewerkt was dit het geval. Men woonde ook vaak bij elkaar in de buurt. Zo was er een mijnheer die langs het achterpad riep: "De wasmachine is klaar"! Dan was het tijd om te komen om de klus af te maken en verder de uren vol te maken. Extra uren werden er ook wel gemaakt en mochten worden geschreven wanneer er bv. iemand gevallen was en niet meer op kon staan. De gewaarschuwde leidingen helpster kwamen dan opdagen en bleven tot de huisarts kwam. Zonodig gingen ze mee om het slachtoffer naar het ziekenhuis te brengen. Klein is niet meer fijn. Net als bij andere organisaties werd het nodig geacht te vergroten. De eerste fusie kwam in beeld. De leiding en administratie dachten er verdeeld over. Was dat nou nodig? Uiteindelijk kwam het er toch van. Het kantoor in Slootdorp bleef jarenlang een regionale vestiging. En van de 5 parttime leidsters die er waren bleven er twee. Hun werkplek was vanaf dat moment in Den Helder. En er kwam een directeur. Het woord thuiszorg werd geïntroduceerd. Er werd meer vergaderd en er kwamen meerregels. Datwas wel wennen. Men bleef fuseren. "Slootdorp" werd opgeheven. De wijkverpleging werd een onderdeel van de organisatie. Het Groene Kruis, waar krukken, bedden etc. gehaald konden worden, verdween ook in het grote geheel. Nu hebben we de Omring met 55000 leden. Met sinds een jaar een kantoortje in Middenmeer. Meestal is het dicht. Maar met enige regelmaat is er een vergadering. Een oud gezinsverzorgster, nu in de bejaardenzorg, merkte op: "Het vak gezinsverzorgster bestaat niet meer. We zijn alleen maar huishoudelijke hulp. Of je moet een aanvullende cursus voor verzorgende doen. En leidinggevenden zie ik 4 maal per jaar tijdens een werkoverleg of wanneer er een probleem is." Ja, er is veel veranderd. Wim Sonneveld zong eens in een liedje: "De nieuwe tijd, net wat U zegt". Marieke Roos Mevr. Elly Keppel met jongetje Brander. 32 Kroniek no. 59, 19e jaargang, 2011/2

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kroniek Historisch Genootschap Wieringermeer | 2011 | | pagina 34