Interieur van een slaapbarak op Oude Zeug
jullie eens wat laten zien, zei de MUZ. Daarop
hebben ze Italianen gehaald. Je had er niets
aan. Ze waren goed voor de huizenbouw,
maar niet voor de dijk. Eerst werden ze
ingezet bij de Wieringermeerdijk en later bij
de Afsluitdijk, 's Morgens kwamen ze met een
stok over de schouder naar het werk. Aan de
stok zat een zakdoek geknoopt, waarin hun
eten zat". Misprijzend: "Ze dronken
helemaal geen koffie, alleen wijn".
Alles moest van de dijk af en naar Wieringen.
Lopend. De kleine kinderen werden in dekens
gepakt en op sleden gezet. Omdat het helder
vriezend weer was, konden we Den Oever
goed zien liggen. Daar zijn we heengegaan.
Het werd toch wel een barre tocht, omdat er
zoveel scheuren in het ijs zaten. Als je daar
voor kwam moest je soms hele stukken naar
Kruiend ijs
"In de winter lag het werk stil. De
polderjongens, steenzetters en
rijswerkers gingen naar huis. Alleen
de putbazen met hun gezinnen en wij
bleven achter. De levensmiddelen
werden over het ijs aangevoerd
en als dat niet lukte aten we
noodrantsoenen. In de winter van
1929 vertrouwde de ingenieur het
niet. Hij was bang voor kruiend ijs.
Bevoorrading van het werkeiland
Kroniek no. 59, 79e jaargang, 2077/2
15
