Vrolijke herinneringen zijn er aan een
dichtgesoldeerd blik vol met witlofblaadjes,
een cadeau vol met "purschuim waar niet
doorheen te komen was, een "zitschop" voor
de gemeenteman in de familie, enz.
Tegenwoordig wordt het Sinterklaasfeest
niet meer (mee)gevierd, maar gelukkig is een
schoonzoon jarig op 5 december, dus het
blijft een feestdag!
Kind van een ondernemer...
De volgende herinneringen zijn opgetekend
door Ineke Swier.
Begin november worden mijn ouders
onrustig, want over een paar weken is het
weer Sinterklaas. In een paar dagen moet de
woonkamer in ons huis (Terpstraat 9) weer
verbouwd worden als winkel. Pap gaat naar
Braaf om schragen en planken, de kamer
wordt zo veel mogelijk leeggehaald en alles
wat te groot is en niet naar boven kan wordt
onder de schragen geschoven. Er worden
geen schone lakens op ons bed gedaan want
die moeten gebruikt worden op de tafels.
De verkoop van visgerei (hengels),
meccanodozen, houten speelgoed, spellen
en ander speelgoed blijft in de winkel en
wordt wat ruimer neergezet. De toonbank
wordt leeggemaakt en sinterklaaspapier
wordt op de rol gezet. Gelukkig is de kamer
langen iserruimte voorde klanten om via het
halletje naar de kamer te lopen. Daar staan
kop en schotels, diverse Sola cassettes,
Pas aan serviezen, fotolijsten, vazen,
pannensets, koffie- thee- en suikerbussen
in allerlei kleuren. Zelf wonen we dan in de
keuken, gauw een boterham eten, en vs
avonds wordt er ook niet uitgebreid gekookt.
Geen wonder dat mijn broer en ik niet gek
zijn op rijst met boter en suiker, rijstrand, rijst
met bessensap, rijst met kerrie, rijstebrij.
Als dan eindelijk op 5 december de winkel
dicht gaat om 6 uur, verdwijnen mijn vader
en moeder naar boven en moeten wij als
kinderen beneden blijven. Tegen achten
horen we in het piepkleine keukentje de
winkeldeur gaan en horen we mijn moeder
naar de winkel gaan. "Kom eens kijken Sint
is geweest!"
Jaren later begrijpen wij pas dat de cadeaus
nog ingepakt moesten worden, en pap nog
de gedichten moest maken, die altijd weer
geweldig waren.
Sinterklaas was in de zomer al begonnen met
het kopen van cadeaus.
Geweldige herinneringen aan 5 december.
Niet voor iedereen een feest...
Tot slot nog een Sinterklaasherinnering van
Lenie Visser-Geers
Mijn vader werd geboren in 1897 in Nieuw
Vossemeer, een klein plaatsje in het westen
van Noord-Brabant. Zijn vader was, zoals de
meeste vaders in het dorp, landarbeider bij
een boer in de omgeving. Breed hadden ze
het niet, maar dat viel niet op want de meeste
gezinnen in het dorp verkeerden in dezelfde
omstandigheden. Bij de boeren lag dat
anders: de meeste boerengezinnen hadden
het goed. Er waren ook heel rijke boeren bij.
Het Sinterklaasfeest zorgde elk jaar voor
een grote teleurstelling bij de jongere
arbeiderskinderen. Op de avond van 5
december werden, voor het naar bed gaan,
de borden op tafel gezet (dus geen stoeltje
of schoen bij de schoorsteen) en de andere
ochtend al vroeg kwamen de kinderen uit
hun bed om te kijken wat daarop lag. Maar
hoe goed ze ook hun best hadden gedaan
het afgelopen jaar, het leverde niet veel meer
op dan een taaipop en een kleinigheidje. Op
school aangekomen zagen ze daar dan de
kinderen van de boeren, ook dat vreselijke
rotjochie, met het prachtigste speelgoed.
Daar begrepen ze niets van en niemand
vertelde hun dat de Sint niet bestond. Daar
kwamen ze een paar jaar later, toevallig,
achter.
Betty Tops
12
Kroniek no. 57, 18e jaargang, 2010/3