De zoon van
Chris van Keeken heeft de liefde voor de tennis
sport van huis uit meegekregen. Hoe kan het ook
anders als je vader zo lang voorzitter-secretaris is
geweest van een tennisclub en daarnaast diverse
functies had binnen de tennisbond. Ook de moeder
van Chris speelde jaren bij TC Bakkum en reikte de
prijzen uit van het jeugdtoernooi, dat na het over
lijden van haar man naar hem is genoemd. Dat ver
telde de nu 86-jarige Chris, die met enthousiasme
terugkijkt op de beginperiode van TC Bakkum en
op Dijk en Duin nog
eens laat zien waar
alles zich afspeelde.
"Mijn vader tenniste
zelf ook. Hij pakte
zijn racket over van
de ene in de andere
hand, omdat hij geen
backhand had. Thuis
werden wij absoluut
niet gedwongen om
ook te gaan tennis
sen; mijn zus Cis
speelde wel, maar
mijn broer Welly is
nooit lid geweest. -4MB
Ik werd zelf jeugdlid
rond 1930 en speelde
regelmatig met Gerrit Koeman en de kinderen van
de doktoren Ten Raa en Benders. Ons gezin woonde
in een dienstwoning aan de Van Oldenbarneveld-
weg 30. Bij de voordeur hing een ballennetje en de
genen die wilden spelen, haalden het netje weg en
liepen dan binnendoor naar de tennisbaan.
Mijn vader was een heel vriendelijke, bescheiden
en sociale man. En altijd aan
het werk. 's Morgens vroeg
als ik beneden kwam, zat hij
achter zijn schrijfmachine en
had al vellen vol getypt. Voor
de club bedacht ie van alles.
Uniek is de tweepersoons
scheidsrechterstoel, die uiter
aard op Duin en Bosch werd
gemaakt. Het doel hiervan
was dat er een jeugdlid naast-
hem. kon zitten om alles van
het spel te leren.
Ik onderbrak mijn tennisperi-
ode van 1946 t/m 1949 om als
oorlogsvrijwilliger te dienen
in het leger in Nederlands
Indië. Daarna pakte ik de
draad weer op en speelde tot
de jaren '70 samen met mijn
echtgenote Loes, waarmee ik
inmiddels alweer 57 jaar getrouwd ben. Wij hebben
vanaf ons huwelijk in Limmen gewoond, waar de
vader van Loes een bloembollenbedrijf had, maar
bleven TC Bakkum altijd trouw. Ik werkte 30 jaar in
het bedrijf van mijn schoonvader en was van 1980
t/m 1988 directeur van de Santmark in Castricum
om vervolgens van mijn pensioen te kunnen gaan
genieten.
Onze dochter Brenda was ook actief lid van de Bak-
kumse tennisclub en leek wat organiseren betreft
veel op haar opa. Ze tenniste zeer verdienstelijk en
was ooit jeugdkampioene van Noord-Holland. La
ter gaf zij ook tennisles in Amsterdam naast haar
universitaire studie. Brenda had jarenlang de lei
ding van het 'Van Keekentoernooi'. Het is jammer
dat onze achternaam al een aantal jaren niet meer
voorkomt in de toernooinaam, omdat de sponsor
belangrijker wordt gevonden. Gelukkig wordt de
eer aan mijn vader bij de tennisclub sinds dit jaar
weer enigszins hoog gehouden door de laatste week
van de schoolvakantie de Van Keeken Jeugdweek
te noemen.
Oorlogsjaren en wederopbouw
In 1938 besloot het bestuur om voortaan ook spelers op te
nemen die geen personeelslid waren van Duin en Bosch.
De vereniging telde daarna jarenlang tussen de 40 en 50
leden, inclusief de jeugd en men bleef met twee ploegen
uitkomen in competitieverband. Er bestonden in die tijd
nog maar drie klassen en er werd natuurlijk in de laag
ste begonnen. In de dertiger jaren promoveerde het eer
ste team naar de tweede klasse. Aangezien er maar één
baan was, kon er maar één team thuis spelen en kreeg het
andere een uitwedstrijd. Voor de wedstrijden in Alkmaar
of Zaandam werd de fiets gepakt, maar naar plaatsen als
Amsterdam of Enkhuizen werd er per trein gereisd. Er
werd zelfs ooit voor een wedstrijd in Den Helder een taxi
Een foto uit de beginjaren dertig. Vooraan links zit een nog jonge
Chris van Keeken; voor het net met racket: Rinus Zweedijk, daar
naast (met ijsje) Annie Peijs en in pak Lots Res. Geheel rechts staat
het befaamde echtpaar Hannie en Walter Uhl. Zij bleven nog enkele
jaren bij TC Bakkum spelen, nadat ze naar Utrecht waren verhuisd
en daarvoor wekelijks per tandem heen en weer reisden.
25
