verdeeld, afhankelijk van de personen dus. Het ging niet
van de ene dag op de andere.
Heel vroeger had je nog geen therapie en dan liepen ze
maar heen en weer in de leeuwenkooi, zoals die dagzaal
ook wel werd genoemd. Je kon die mensen geen boek ge
ven, want dat vond je later verscheurd terug. Ze liepen de
hele dag te draaien. Een man maakte steeds hoeken van
90 graden. Er was ook iemand die de hele dag een soort
dwangkleding aan moest, anders sloeg hij alles stuk. Hij
bewoog zich huppelend voort en had op 't laatst 'spits-
voetenIn de dagzaal kwamen ze zondags en na werktijd
voor degenen die werken konden.
Mensen verbleven vroeger veel langer in het ziekenhuis.
Sommigen hun hele leven. De behandeling is nu veel meer
op het individu afgestemd dan vroeger. Nu heb je veel
meer medicijnen dan vroeger. Ik weet nog wel dat de eer
ste medicijnen kwamen. Je kon wel zien wat ze kregen. Als
ze in de zon kwamen kregen ze een dikke, rooie kop. De
therapieafdeling lag me wel, maar je moest er toch ook
altijd een beetje op je hoede zijn. Helemaal op mijn plaats
was ik er niet. Ik heb er toch zowat 40 jaar gewerkt.
Ik ben een paar jaar voor mijn vijfenzestigste gestopt en
profiteer dus wel van mijn pensioen.
Niek Kaan
Meine Krist overleden
Op 19 april 2009 is Meine Krist op 94-jarige leef
tijd overleden. Hij was vanaf de oprichting in 1967
lid van de Werkgroep Oud-Castricum. Steeds kon
een beroep op hem worden gedaan als er weer wat
geklust moest worden. De door hem gemaakte mo
dellen van een schelpenkar en van een boerderijtje
uit de eerste eeuwen van de jaartelling trekken in
De Duynkant nog steeds de aandacht. De eerste vi
trines, waar de werkgroep bijzonder trots op was,
zijn aan hem te danken.
Tekenen, schilderen en houtsnijden waren zijn
grote hobby's. Hij was lid van de kunstenaarsver
eniging 'Perspectief' en jarenlang actief binnen de
etsgroep.
Nog maar enkele maanden geleden spraken we
met hem over zijn leven en werk bij het ziekenhuis
Duin en Bosch.
Wij zijn Meine Krist dankbaar voor zijn bijdragen
aan Oud-Castricum. Hij leeft in onze herinnering
voort als een bescheiden, humoristische en crea
tieve persoonlijkheid.
In rnemoriam Wim Enimens
Op 21 oktober 2008 overleed ons werkgroeplid
Wim Emmens op 77-jarige leeftijd.
Wim, geboren in Naaldwijk, was de echtgenoot van
burgemeester Aaltje Emmens-Knol, met wie hij
sinds 2002 in Castricum woonde. Spoedig toonde
hij veel interesse in de geschiedenis van ons dorp
en meldde zich als werkgroeplid aan. Met name
ging zijn belangstelling uit naar de archeologie,
waarover hij veel documentatie had verzameld.
Van beroep was Wim tot zijn pensionering foto
graafbij het ministerie voor Landbouw en ook de
werkgroep ondervond zijn ervaring op dit gebied.
Wij danken hem voor alles wat hij voor de Werk
groep Oud-Castricum heeft betekend.
Wim Emmens
13
