ontzwavelaar was en maakte dit bedekt bekend door te beginnen met een motto
van Van der Hoop en tegen het einde een dichtregel op te nemen met diens naam
in kapitalen:
"Gy zijt de slechtste VAN DEN HOOP'" 8
De strekking van Hofdijks gedicht is, dat de ontzwavelaar zelf te onbeduidend is
om zijn vinger te mogen heffen. Hofdijks verdediging werd hem niet in dank
afgenomen. Hasebroek schreef aan Potgieter: "Hofdijk maakt met zijn aanval
een dwaas figuur."19 Op Hofdijks schendschrift volgde een brochure Aan den
autheur der ontzwaveling van den Hippokreen-ontzwavelaar in proza waarin de
grofheid van Hofdijk onderhanden genomen wordt.
Een vat vol wierook zwengelt de onbekende dichter G.T. Mohrman toe aan
Beets in zijn Nieskruid den Hippokreen-ontzwavelaar toegediend, uitgegeven te
Groningen, ondertekend door G.T.M., Beminnaar der Fraaije Letteren. Mohrman
geeft uitvoerig commentaar op de Hippokreen-Ontzwaveling, vindt toch veel
moois onder de middelmatigen, en is werkelijk verontwaardigd over de hekeling
van Beets, die hij beschouwt als het grootste nieuwe dichtgenie na Bilderdijk:
"Wie in de verzen van BEETS geene waarachtige poëzij vindt, - behoeft ze bij
andere Dichters niet te zoeken; 't is volstrekt onnoodig hem te verdedigen; zijne
vertalingen naar BYRON, ais ook zijne oorspronkelijke Gedichten jdoen ons
hem, in den verhevenen zin des woords als Dichter kennen."20 Elders: "BEETS
is een gevoelvol Dichter; elke regel welke zijne pen ontvloeit, ademt eene ge
louterde, kiesche en verhevene poëzij, vreemd van alles wat hedendaagsch is;
zijne ziel, zijn geest en zijne denkkracht, - alles leeft voor, en is bezield door het
waarachtig edele, schoone en goede."21
Mohrman schreef de llippokreen-Ontzwaveling toe aan J.J.A. Goeverneur: "'t
is ergerlijk, zulke ellendige, armzalige verzen te lezen1en dat Nota Bene nog
wel van een' man die, door zijne Poëzij met allerlei vreemde taal te
doorspekken, toont geletterd te wezen; doch hij zal, toen hij dit schreef, (als
gewoonlijk) een glaasje te veel hebben gebruikt."2 2
Er was inmiddels een tweede druk van de Hippokreen-Ontzwaveling ver
schenen, waarin Hasebroek nog eens een extra beurt kreeg: waarschijnlijk omdat
Hasebroek in een recensie in De Gids van een poëziebundel van Hecker, deze
nogal "gehavend" had. In de Gfds-kringen wist men inmiddels wel wie de auteur
was, maar wijselijk zweeg men over de hele affaire.
Van der Hoop mocht dan inderdaad niet de schrijver van het beruchte schend-
schrift zijn, en zelfs in een advertentie in het Handelsblad bekend maken dat hij
27
