erij is
ïtbare
keer
nog
lang
|e met
ichine
lereen
U een
t voor
nneer
erij te
lij had
ikman
k kon
;n mij
loeder
ie wel
id; "Is Mijn grootouders Kees Graas en Maria Glas heb ik nog goed gekend. Opa Graas raakte enerzijds door
;r was tegenslagen, ziek vee en een zieke vrouw en anderzijds door verkeerd beheer zijn boerenbedrijf kwijt. Hij
aiet in verkocht het aan zijn zwager en is boerenknecht geworden op z'n eigen land. Het waren daar vaarpolders, m'n
je dan grootouders bleven in hun eigen huis wonen. We gingen wel eens in Wormerveer logeren. Opoe was niet zo
stond plezierig. Je moest van haar binnen de perken blijven. We speelden in de Oostzaner praam van ome Dirk en als
hij te snotteren en kon niks meer zeggen. Dat was
dezelfde man. En toen gingen we weer verhuizen
want als het uit het westen begon te regenen hadden
we alle potten en pannen nodig om het water op te
vangen dat naar beneden kwam. Het dak was totaal
verrot. Desalniettemin heeft van Dalen, een scharre
laar, er nog in gewoond. In de oorlog heeft Jan
Kraakman de boerderij gebruikt als stal. Maar het
was een bouwval geworden. Na de oorlog kocht de
gemeente het voor een appel en een ei om ruimte te
krijgen voor huizen.
Toen verhuisden we naar de Bosweg No. 16 met het
hele gezin. Arie is daar als hekkesluiter (1935)
geboren. Dat kan ik me nog goed herinneren. Het
schip "Kerkplein" met de sleepboot "Drenthe" raakten
allebei aan lager wal en strandden in Egmond aan
Zee. We gingen er met de school naar toe op de fiets. Guurtje Borst en Kees Graas
We kwamen terug en ik ging naar huis en er werd
gezegd: "Je mag niet verder." Ik ging toch in huis en toen was het kind er al. Ik was 13 jaar en je moest zelf
maar snappen wat er aan de hand was. Maar je was niet blind, je zag wel dat er wat met moeder aan de hand
was. Degenen die thuis waren werden naar 't Schouw gestuurd om een pakje thee. Mijn moeder was toen 41 jaar.
35
