mM /WE~s"'-flÊË
Sfe.-J sM Unut- jAnc
>1.7 oinBr
as»- '&:-:J.M iSCjRi:<!
;r JS'^^PTI mrnM
iJ
Afb. 16 Een van de weinige grafstenen die nu nog bij de Hervormde kerk staan. Deze
steen stamt uit een eeuw eerder dan waarin het verhaal speelt
Dat leek me een ijzingwekkende dood! Levend begraven, ontwaken in een
donkere benauwde kist onder de grond! Ik keek ontzet naar het echtpaar en
kreeg de indruk, dat zij er nu iets anders uitzagen: hun ogen leken nu holler,
hun gezichten magerder en de grote handen van de visserman schenen wel
gekrompen; zij hadden krommere, dunnere vingers. Kwam dat door het
macabere verhaal of omdat het licht van de olielamp een ander schijnsel gaf
dan het zonlicht in het kamertje? Ik vroeg me af of het nu geheel donker was
geworden en keek naar buiten, omhoog naar het vuurtorenlicht. De toren
straalde, door de contrastwerking, nu feller, als een lichtende robijn, tegen de
achtergrond van de nachtelijke hemel, een stuk zwart fluweel, besprenkeld
met een enorme hoeveelheid sterren als fijne diamanten. In de moderne tijd,
vol overdadige electrische verlichting, was het grootste gedeelte van die
sterren onzichtbaar en het uitspansel vaalgeel-grauw geworden, maar hier
was de nacht diepzwart, zoals het hoorde en leken er veel meer sterren te
zijn, een feeërieke achtergrond waartegen het rode licht van de Zuidertoren
gloeide. En over dat alles lag een weldadige rust, een vredige stilte, die voor
een modern kind onwezenlijk, maar heilzaam aandeed. Auto's, brommers,
televisietoestellen, transistorradio's? Popmuziek? Provo's? Bull-dozers die
het duingebied egaliseerden voor de aanleg van 'Plan Zuid?' Dat alles leek
nu zo zalig ver van mij verwijderd, ook het stationair brandende rode licht
93 Geestgronden, 17 (2010), nr. 3
7 -i ?fc T'iO
