Wij lezen in het relaas op rijm, dat de kapel 'door Spaans geweld' is ver
woest. Vele bronnen leren ons echter, dat niet de vijandige Spanjaarden in
juni 1573 maar de Geuzen zelf de kapel beschadigden en het slot in brand
staken. In de laatste in een kader geplaatste twee regels zijn een aantal let
ters vergroot weergegeven. Ze vormen samen het jaartal van het begin van
de restauratie (dat ook geheel onderaan het bord vermeld staat). Hoort hier
Weer het HersteLD GoDts-Woort EertHts Door Spaens geWeLt ghe-
stoort: 3 x D 1500; 2 x L 100; 3 x dubbel V 6 x V 30 en tenslotte 3
x I 3, dus in totaal 1633.
Op F-4 wordt het graf aangegeven van meester Sijmen Jacobs Kuyper.
Sijmen geeft onderwijs op den Hoef van 1711 tot 1737.51 Hij wordt opge
volgd door Klaas Kuyper, begraven op positie 1-6. Tot nu toe heb ik geen
verwantschap kunnen ontdekken tussen Sijmen en Klaas. Klaas is alhier
onderwijzer van 1738 tot 1751. Tevens is hij afslager en later zelfs schout
en secretaris van de Egmonden. Hij was gehuwd met Antje Sluyter. Na zijn
ambtsperiode als schoolmeester is hij blijkbaar niet onbemiddeld, aange
zien hij koper is van diverse huisjes en stukken land. Ondermeer is hij eige
naar (en zeer waarschijnlijk ook bewoner) van een huis (perceel 200b) aan
de Molensteeg. Heden ongeveer de plek ter hoogte van Julianaweg 43/45.61
Graf B-9 staat op naam van Maarten Jacobs Vroon, schoolmeester van 1751
tot 1788, opvolger van bovengenoemde Klaas Kuyper. Tevens was hij col
lecteur en afslager te Egmond aan den Hoef. Hij is in 1778 koper van Het
Kraayenbosch (nu het stuk grond tussen Prinses Beatrixlaan en Slotkapel,
oostelijk van de Marijkelaan).71 Na Maarten Vroon volgden Pieter Vuyst
(1788) en Cornelis Wagemaker als schoolmeester (1788-1811). In deze
periode, met name rond 1800, kwam het klassikaal onderwijs tot stand.8'
Koper van het graf 1-9 was in 1824 Pieter Leur, schoolmeester alhier van
1811 tot 1839. Mogelijk is hij nog begraven in het door hem aangekochte
graf. Officieel was het na 1815 verboden, binnen de kerk te worden begra
ven, maar soms werd dit, bij hoge uitzondering, toegestaan als het graf voor
die tijd al was aangelegd.
Geestgronden, 9(2002), nr. 2/3
73
