In 1718 lieten Gecommitteerde Raden, daartoe aangezocht door het dorps
bestuur, de gesteldheid van de kerk onderzoeken. Zij kwamen tot de con
clusie dat er geen middel was tot behoud van de toren. De Staten van
Holland, de bestuurders van het gewest, gaven toestemming tot afbraak,
maar voor het zover was, lanceerde de Amsterdammer Anthony Torck -
ook wel Turck genoemd - een plan dat mogelijkheden leek te bieden om de
bestaande kustlijn en daarmee de kerk te behouden. De Staten van Holland
gingen akkoord met de uitvoering van het plan en stelden daarvoor een
bedrag van 20.000,00 beschikbaar.
Torck zelf zou het karwei uitvoeren. Hij liet op het strand voor het dorp een
van dunne, taaie takken (rijshout) gevlochten barricade aanleggen. Lood
recht op deze dam werden drie hoofden van hetzelfde materiaal aange
bracht, die bedoeld waren om de kracht van de golven te breken. Door het
opbrengen van grond die met behulp van vastgezet rijswerk en stenen op
zijn plaats zou worden gehouden, meende Torck een afdoende bescherming
van het dorp te hebben bereikt. Rietmatten op het strand tenslotte zouden
het stuifzand moeten opvangen en vasthouden.
De Beverwijkse landmeter Johannes Rollerus was ingehuurd om als op
zichter bij de werkzaamheden aanwezig te zijn. Hij bracht ook het dorp en
de nieuwe verdedigingswerken in kaart. Reeds een jaar later verscheen zijn
plattegrond samen met vier andere afbeeldingen van het dorp in druk. Een
zeventienjarig neefje van Rollerus, de in Beverwijk wonende Aernout
Dirksz. Schaap, slager en amateurdichter, was zo onder de indruk van het
gebeuren dat hij er in 1718 drie gedichten aan wijdde.
In een van die gedichten laat hij de toren van de bedreigde Egmonder kerk
zelf aan het woord. Eerst herinnert deze de lezer aan de barre Kerstnacht
van 1717:
Want doe (door persingh des orkaens) sag men genoomen
Van dit hoogh-leggendt dorp ruym dertigh voeten lont,
Soo dat de woeste zee soover all is ghekoomen
Dat ik (al beevende) gevoel zijn felle stroomen,
En nu vol vreese staa seer engh, ja op de kandt.
Maar dankzij het 'wonder-werck' van 'den wijt beroemden Mr. Anthony
Turck' kon de toren nu 'vol van vreughde' zingen:
Geestgronden, 5 (1998), nr. 2
35
