Dorpsbelang
's Winters
Ook de badgasten gaven veel reuring in huis, kilo's zand
brachten ze mee naar binnen. In de beginperiode had
den ze logies met ontbijt en het gezin sliep dan zelf in de
keuken. Later was dat niet meer te doen. "We hebben er
goede contacten aan overgehouden." Met vaste gasten,
die elk jaar terug kwamen, werden het gezellige weken.
Met de kinderen naar de lampionoptochten, samen kos
tuumpjes naaien, zodat zij verkleed konden meelopen.
Ook had Kees zijn bezigheden buiten het bedrijf. Hij was
vrijwilliger bij de brandweer en reed als chauffeur op de
Weasel (rupsvoertuig) van de Reddingmaatschappij, die
hij ook onderhield. In die hoedanigheid mocht hij Nep-
tunus rondrijden bij de opening van het badseizoen. In
december bracht hij een andere beroemdheid het dorp
in als 'chauffeur' van Sinterklaas.
1964 Kees in actie op de Weasel
In de wintermaanden was het iets rustiger. Kees deed
dan naast het werk in de zaak veel installatiewerk in de
zomerhuisjes en reed zijn rondes met de oliewagen,
want veel mensen hadden een oliekachel. En Els, erva
ren als verpleegster, assisteerde af en toe bij bevallingen
met daarna de zorg voor moeder en kind. Het taxibedrijf
liep wel het gehele jaar door. Zelfs tijdens de oliecrisis
van 1973/1974 toen de benzine op de bon ging. Er mocht
niet op zondag gereden worden, maar taxi's kregen hier
voor ontheffing. Kees en Els hebben hun dochter Rita op
één van de autoloze zondagen met de taxi verhuisd naar
Utrecht. Dat was een aparte ervaring, want de wegen
waren zo goed als leeg. Ook leuke herinneringen aan
de winters waren het schaatsen op het Dorpsplein, dat
bij vorst soms onder water werd gezet. Zo vanuit huis
het ijs op.
De familie Zwaan heeft nog een aantal jaren een gara
gebedrijf aan de Duinweg gehad, daar waar nu het res
taurant is. In 1972 is dat gestopt.
In 1974 werd het tijd om wat rustiger aan te gaan doen
en verhuisden Kees en Els naar Groenland. Eerst ver
huurden zij het grootste gedeelte van de zaak, later werd
alles verkocht. Kees heeft tijdelijk nog een campingwin
kel gerund en ook nog lang het installatiewerk in de zo
merhuisjes gedaan. Els pakte haar werk als verpleeg
kundige weer op en deed dit tot 1985. In 1993 werd bij
Kees kanker geconstateerd. Na een jaar bestralen ging
het iets beter met hem. Maar na enige jaren met ups en
downs bleek hij toch ook botkanker gekregen te hebben.
Els heeft hem verzorgd en verpleegd totdat hij op 25 juli
1999 overleed. Els heeft nog een aantal jaren alleen op
Groenland gewoond totdat het onderhoud van de tuin te
zwaar werd. Ze verkocht het huis en verhuisde naar de
Kwartelweg.
Informatie overgenomen uit: Sprokkelingen uit de his
torie van het zeedorp Callantsoog door J. Baken Gzn.
8
