alig y.erótfeeót
gelukkig cYlieuwjaar
J^rche <~LÜeihnackten
(§lücklichea leujahr
komen, want ik krijg die gasten er niet uit.'Afijn, iedereen
ging naar buiten maar ze lieten hun biertje staan. Kooij
was tevreden. Vijf minuten over twaalf riep ik ze allemaal
weer binnen. Kooij was kwaad en vroeg hoe ik het in mijn
hoofd haalde om ze weer binnen te laten. Ik zei: 'In de
verordening staat dat de tent om twaalf uur gesloten moet
zijn, maar er staat niks in over hoe laat ik open mag. Ik
ben dus nu weer open!' Daar had-ie niet van terug na
tuurlijk."
Spijkers slaan
Nog zo'n anekdote: "We hadden een wedstrijd spijkers
slaan op het strand. Daarbij moest je met een heel klein
hamertje in zo weinig mogelijk slagen spijkers slaan in
een stuk hout. Dat deed je met een man of zeven en het
was natuurlijk de kunst om op je eigen spijker te slaan en
niet op die van de buurman. Arjan de Wit was de winnaar,
hij won een slagroomtaart. Arjan wilde die taart direct op
eten, maar hij kwam uit de diepvries. Geen probleem, het
ding werd in de magnetron gedaan. Je weet niet wat je
toen zag! De hele boel zat onder, hij was volledig ontploft."
Van zukke dingen
Rens vertelt verder: "Op een dag was er een Groninger
die een uitsmijter bestelde. Tiny ging hem klaarmaken en
toen... flats, een meeuw vloog over en scheet op die uit
smijter. Ik wilde hem afspoelen en aan de klant geven,
maar dat mocht niet van Tiny."
"Ook hadden we eens de vleeskeuringsdienst op con
trole. Nou heb ik het daar niet zo op, dus toen ze in mijn
koelkast keken of ik de ham wel goed bewaarde en ze
die met blote handen aanpakten, zei ik direct zonder ook
maar even te wachten: 'Geef hier die handel, dat is sme
rig', en ik gooide het zo in de vuilnisbak. Hij was nog niet
eens aangesneden! Ik was trouwens de eerste klant van
Bertus Groot, de groothandel."
Ook op ambtenaren heeft Rens het niet zo. De arbeids
inspectie kwam eens langs met een personeelslijst die
hij in moest vullen. Rens vertelde dat hij geen personeel
in dienst had. En die vrouw dan, die daar loopt? was de
vraag van de ambtenaar. "O, dat is de buurvrouw, die doet
haar burenplicht," was het antwoord van Rens.
Hulpstrandvonder
Rens is al jaren wereldberoemd in Groote Keeten en om
streken als strandvonder. "Ik heb hiervoor nog nooit een
dubbeltje gevangen. Ik hou me strikt aan de wet uit 1931.
Toch zijn er veel verhalen te vertellen over alles wat er
aanspoelt.
Wie herinnert zich niet de aangespoelde televisies in
2003? Ze hadden 53 uur in zee gelegen en in ieder ge
val eentje ervan doet het nog steeds. Ook de sigaretten
- merk Hollywood - staan nog vers in zijn geheugen. Op
zolder liggen vast nog wel een paar pakjes. "Op een keer
lag er wat op zolder te stinken, dat had ik op strand ge
vonden en te lang bewaard. Ik dacht: dat breng ik maar
weer terug. Toen kwam ik de douane tegen, die vroeg of ik
aan het jutten was. Ik zei: 'nee hoor, ik ben strandvonder,
ik doe zukke dingen niet.'"
