't Kerstverhaal
'n Héle toid leden was r, in Israël,
n jong woifie dat Maria hiette.
redaksie en 't bestutmvan de
Historische Vereniging wense jullie 'n
merakels mooi Kerstfeist en
veul hóïl en zege in 2012.
Skroiver onbekend
Ze had al 'n toidje skarrelderaai met Jozef. Die kon me-
rakel best timmere.
Op 'n dag zat Maria in 't zontje te spragen en toen kwam
'r inienen 'n engel anvliege. Die zee:
'Wees bloid, Maria, je benne 'n gezegend woifie. Je leg-
ge bai God an 't voorspeen.'
Maria verskoot deer bar van vezelf, maar de engel zee:
'Wees niet bang, moidje, je kregge 'n poppie, 'n joöntje.
En je moete 'm maar Jezus noeme.'
Dat Maria uitbubberd was, zee ze:
Al moet dat, den moet 't maar!'
'n Toidje ternei ginge Jozef en Maria nei Bethlehem. Dat
most van Kaizer Augustus, want die wou wete hoeveul
mense d'r in zoin roik weunde. Omdat Maria op alle
dage liep en zai gauw louve biene had, namme ze de
ezel mee. Heêl wat dage liep Jozef geneven de ezel.
Maria zat op de reg van 't beist. Zai genóte bar van de
rois. Dat ze in Betlehem ankwamme, was 'r 'n stuit volk
op de bien. Alleman liep op streit en ze zochte allegaar
'n plekkie om te sleipen.
Jozef wou ok wel erges te warskip, dat hai vroeg an 'n
herbergier of die nag 'n bedstee voor hunnie had.
Nei, die had gien bed meer over, maar hai zee:
'Effies vedderop staat 'n skeipeboetje. Misskien is dat
wel wat voor jullie.'
'Nöh, den gane wai deer wel koike,' zee Jozef. En hai
ging weer met z'n Maria op roet.
t Was al laat in de eivend dat ze 't boetje vonde. In 'n
poep en 'n zucht lagge ze te bed. Ze ware bar verroisd.
Nag diezelfde nacht werd Maria deur de ooievaar pikt en
kwam 't joöntje op de wirreld. Maria was zö bloid as blik.
't Kloine manje lag eerst nag lekker warm tussen de os
en de ezel in 't stro. Toen dee Maria wat doekies om z'n
loifie en Jozef had in de drinkbak wat hooi loid. Deer kon
Jezus - zö most ie hiete vezelf - mooi in legge.
'n Endje van 't boetje of paste een zootje hedders op
hunnie skeipe. Ze ware mekaar net sterke verhale an
't vertellen. Inienen werd 't verlegen licht boven hunnie.
Ze keke omhoug en ze zagge 'n paar engele in de lucht
hange. De hedders versköte hunnie oigen ongans, len
van de engele zee:
'Verskiet niet, ik hew 'n mooie boskip. Venacht is 'r 'n
joöntje geboren, niet zommaar ientje, maar de redder
van 't volk. Loup effies nei Betlehem. Deer zie je een
skeipeboet en deer loit ie in 'n krippie met wat hooi.'
Met dezelfde veert wazze de engele ok weer weg. De
hedders namme geloik de spat op en ze namme hunnie
skeipe mee.
Net voor 't zontje opkwam, zagge ze de skeipeboet.
Deer kwamme zai Maria en Jozef teugen en 't joöntje
was 'r vezelf ok. De hedders kwamme te kraamskudden,
dat ze hadde wat pakkies meenomen. Skeipemelk om
'r 'n gróte kirrel van te maken en skeipewol teugen de
koud. Z'n vader en moeder ware deer bar bloid mee. Ze
zede:
'We denke zommaar dat we een ampartig joöntje hew-
we.' En dat was ok zö vezelf.
'n Heêl end vedder, in 'n land teugen China an, weunde
drie woize. Die ware goed bai de toid en wiste alles van
de sterre of. Volges hunnie konne ze an ien van de sterre
zien, dat 'r 'n ampartig joöntje geboren was. Die zou de
koning en de redder van 't volk worre. Die wouwe ze wel
zien. Maar weer moste ze heen? Ze zagge toen 'n gróte
ster met 'n steert eran en die wees hunnie de weg nei de
skeipeboet in Bethlehem.
Nei 'n barre rois op de kemêle kwamme ze oplest an
bai de boet. De oust gaf wat goud, de tweide kwam met
wierook opperdan en de jongst had wat mirre meebracht.
Jozef en Maria hadde nou wel op skot dat hullie poppie
bar ampart was.
Ze bedankte alleman voor de pakkies en ze bleve nag
een toidje bloid in de skeipeboet.
77
