Van allies wat
Bramenplukken
Prikkelateur en zo
Piet Beun
Vaak denk ik aan dingen van vroeger en schrijf ze op. Misschien zijn die voor een ander ook
leuk om te lezen, vooral vanwege de herkenning.
We deden dat meestal in de duinen ten zuiden van
Groote Keeten, doorkruisten de gebieden het Kerkhof en
het Mannenblauw één en Mannenblauw twee, mijn oud
ste zus Annie en ik.
De pluktijd begon zo rond de derde week van juli en
duurde tot in augustus. (De juiste omstandigheden voor
een goede bramenoogst zijn zonneschijn en regelmatig
een regenbui.) De oogst, die meestal de moeite waard
was, werd verzameld in twee geëmailleerde emmers. Na
verloop van tijd een fikse inspanning, dat voelde je aan je
rug! In het duin was het lekker rustig. Af en toe schrokken
we op van een hagedis die weg ritselde of een patrijs die
onverwacht opvloog.
Thuis werden de bramen gewassen en gekookt in de
boet. Dan hing er een heerlijke geur. Het sap ging in brui
ne Engelse bierflessen, ooit aangespoeld op het strand,
die natuurlijk eerst uitgekookt waren in sodawater. Het
resultaat mocht er zijn: vaak meer dan vijfendertig ge
vulde literflessen! Het bramensap smaakte heel lekker,
bij pudding bijvoorbeeld.
Ook kregen we van moeder sap met een beetje suiker
als we ziek waren, goed tegen de koorts.
Dat was ik in de zomers van 1966 en 1967 op het Cal-
lantsoger strand, in dienst van de familie Vos. Een pa
pierprikker kreeg toen die titel opgeplakt. Strandhuisjes
repareren samen met Frits Vos was een andere bezig
heid.
Ik was er als de kippen bij, als na een winderige nacht
's morgens vroeg de 102 badhokjes weer rechtgezet
moesten worden. Dan kon je namelijk heel wat gevallen
munten uit het zand vissen. Soms verving ik badmeester
Willem Dinkla, toen nog student. Er werkten elke zomer
veel studenten op het strand.
We begonnen de dag altijd om acht uur met thee en
sterke verhalen. In 1967 bestond de ploeg uit wel veer
tien man, waaronder mijn jongste zus Willy, inmiddels
ook in de bediening. Er verdronk die zomer een bader.
Hij had zich te dicht bij een strekdam begeven. Voor ons
als jongelui een zeer pijnlijke ervaring.
Strand bij paal 13 in de zestiger jaren
73
