Kassa
Personeel
n
Concurrentie
Er werd begonnen met één kassa. Je ging de winkel rond
en kwam daar op uit. De bediening ervan was niet moei
lijk. Er kwamen telstroken uit met alleen de bedragen
en het totaal. Je moest alle prijzen uit je hoofd weten en
daar had Lies geen moeite mee. Een bus jodenkoeken
54 cent, een pakje Blue Band 39 cent, een flesje pud-
dingsaus 25 cent enzovoorts. Met koffie was dat moei
lijker, er waren verschillende soorten. Ze verkochten het
meest merkartikelen, huisproducten waren er nog niet.
Ook contant afrekenen was een grote verandering. Het
boodschappenboekje, waarbij maar één keer in de week
betaald werd, verdween. Voor eigen klanten werd een
uitzondering gemaakt omdat het loon eens per week
binnenkwam. Lies zat meestal bij de kassa, want het
praatje met de klanten moest ook doorgaan.
Na de verbouwing hielp vader
Jan nog een jaar mee in de
zaak, maar ging tegen de zo
mer naar de campingwinkel op
de Garnekuul.
In de winter waren er rustige
momenten, zodat er ook wat in
huis gedaan kon worden. Maar
in de zomer waren wat extra
krachten nodig. Tiny Tames van
Jan jr. en Elly Dik, dochter van
Nel en Piet, stonden altijd klaar
om in te springen, zowel in de
winkel als in het huishouden.
Cor zat ook wel achter de kassa
maar deed vooral het uitbreng-
werk. De opschrijfboekjes wer
den 's maandags opgehaald,
op dinsdag klaargemaakt en
's woensdags werden de bood
schappen rondgebracht, ook in Koegras. Op dinsdag
nam hij een andere wijk en daar bracht hij op donderdag
rond.
De winkeltijden waren ook anders, zij waren vanaf zeven
uur 's morgens tot half tien 's avonds open. Later werd
dat negen uur. Op dinsdagmiddag was alles gesloten. Op
zondag was de winkel tussen één en vier uur dicht. Het
gebeurde vaak dat vroeg in de ochtend al mannen uit
Den Helder stonden te wachten om koffie en suiker mee
te nemen naar het schietterrein in Sint Maartenszee.
Het assortiment werd steeds meer aangepast aan de
toeristen. In het voorjaar gingen de winkeliers naar de
levensmiddelenbeurs in Utrecht op zoek naar nieuwe
producten. Je zat niet aan Centra vast, je was vrij te ver
kopen wat je wilde. Ook kwamen vertegenwoordigers
langs met nieuwe producten, die niet altijd goed verkocht
werden. Ze bleven een risico en waren meestal duurder.
De vaste vertegenwoordiger kwam iedere dinsdag aan
huis om de lijst op te halen, die in de loop van de week
opgemaakt werd. Na een paar dagen werd je voorraad
dan weer aangevuld.
In 1963 moest er weer uitgebroken worden. Het maga
zijn aan de achterkant van het pand werd bij de winkel
getrokken en het pakhuis schoof een plaatsje op. Hier
door werd veel ruimte gewonnen en kon een nieuwe in
ventaris worden geplaatst. De winkel ging met zijn tijd
mee. Meer ruimte, nieuwe verlichting en meer overzicht.
De verkoop ging gewoon door. Deze keer moesten het
woongedeelte en de bovenverdieping ook een veran
dering ondergaan in verband met de drie zonen Ruud,
Mart en Erik. Maar daar werd in het najaar mee begon
nen. De hele voorkant werd veranderd en er kwam een
nieuwe gevel.
"HSfSSi
-
TT*".
1964 de Centra met de nieuwe voorgevel.
Er werd wel zuivel verkocht, maar geen melk, daar was
Boeder voor. Ook geen groente en fruit, dat was voor
Langeveld en het brood voor bakker Dik. Maar later
ging de melkboer ook levensmiddelen verkopen en de
Co-op was er. Eigenlijk waren er te veel winkels voor te
weinig inwoners. De wijk Uiterland was er nog niet, die
kwam pas in de jaren '70.
Cor en Lies runden het bedrijf van 1958 tot 1971. Toen
is de zaak overgedaan aan Cees van Dalsum, die de
naam veranderde in C1000.
Vanaf 1971 werkte Cor Hoek bij Grada in 't Zand, toch een
kantoorbaan, zoals die hem al in 1958 aangeboden werd.
72
